Заложники системы - Эпитафия

У времени в плену заложники системы.

За каждым киллер — смерть крадётся по пятам.

На мушке каждый.

Под прицелом все мы.

Спасенья нет нигде — ни здесь нет и ни там.

Подземный переход.

И школа.

И больница.

И театральный зал.

Не важно, что взрывать.

Во взорванных домах какой нам сон приснится?

А сможем ли теперь спокойно где-то спать?

Огромный мир.

Один лишь миг

Из света в тьму.

Я не пойму.

Мой плач, мой крик —

Один лишь миг.

Сквозь тьму кричу:

Мой плач, мой крик —

Один лишь миг.

Я жить хочу!

Подводной лодкой «Курск» плывём по курсу в вечность,

Дорогой в никуда мечтая ни о чём.

Нас поглощает ночь, бескрайность, бесконечность.

Кого в небытие с собой мы увлечём?

Вагон летит в тоннель.

Вагон взлетает в воздух.

И ветер гарь несёт из чёрного окна.

Так остановим их, пока ещё не поздно,

Пока ещё звенит последняя струна!

Огромный мир.

Один лишь миг

Из света в тьму,

Я не пойму.

Мой плач, мой крик …

Жүйенің кепілі уақыт тұтқынында.

Әрбір өлтірушінің артында - өлім өкшесін жасырады.

Барлығы ұшуда.

Барлығымыз шабуылдамыз.

Еш жерде құтқару жоқ - мұнда да, онда да.

Жерасты жолы.

Және мектеп.

Және аурухана.

Және театр залы.

Нені жару маңызды емес.

Жарылған үйлерде бізде қандай арман болады?

Енді бір жерде тыныш ұйықтай аламыз ба?

Үлкен дүние.

Бір сәт

Жарықтан қараңғылыққа дейін.

Мен түсінбеймін.

Менің жылағым, менің жылағым

Бір сәт.

Мен қараңғылық арқылы айқайлаймын

Менің жылағым, менің жылағым

Бір сәт.

Мен өмір сүргім келеді!

«Курск» сүңгуір қайығы мәңгілікке жүзіп келе жатыр,

Ештеңені армандамайтын жол.

Бізді түн, шексіздік, шексіздік жұтады.

Кімді өзімізбен бірге жоққа апарамыз?

Көлік туннельге ұшады.

Көлік ауаға көтеріледі.

Ал жел қара терезеден отты алып келеді.

Сондықтан кеш болмай тұрып, оларды тоқтатайық

Соңғы жол әлі шырылдап тұрғанда!

Үлкен дүние.

Бір сәт

Жарықтан қараңғылыққа дейін

Мен түсінбеймін.

Менің жылағым, менің жылағым...