At the Court of the Wild Hunt - Elvenking

Here they come, the riders of hatred

A mounted host of ghostly horsemen of fright

There they stood, when hell was created

A cavalcade into the dead of the night

Run beneath the stars, it’s the ride of ice and death

As everything they touch dies hard

Eyes of black and breath like smoke they crave for my desires

They’ve chosen me to fill me with their ghastly sighs of fire

Fast through the night they summon evil visions

Nightmares and echoes of my past

The wild hunt fills the air

Like a cancer it’s slowly feeding

On my heart and beliefs

Blowing out the light, colours and insight in me

The wild hunt infects the air

Like a worm it is slowly eating

My wholeness, my spirit

Hurting like a plague, slithering through the shades of my light

And I’m lost in the dark

As they spew their foul dark spit over my skin

My mind is filled with dreadful scenes

As they take me to the places of my childhood’s days

I put at stake all my mistakes — thus I start to break

Fast through the night they summon evil visions

Nightmares and echoes of my past

The wild hunt fills the air

Like a cancer it’s slowly feeding

On my heart and beliefs

Blowing out the light, colours and insight in me

The wild hunt infects the air

Like a worm it is slowly eating

My wholeness, my spirit

Hurting like a plague, slithering through the shades of my light

And I’m lost in the dark

Here they come, the riders of hatred

The ancient cavaliers, the horsemen of fright

There they stood, when hell was created

A cavalcade into the dead of the night

At the court of the king of the wild hunt

I feel my spirit rot

At the court of the king of the wild hunt

I feel my spirit die

The hounds of air often bark on a dark night

On the heath and in the woods, or even at a crossroads

Wod — the name of the Huntsman of the Wild on the ride of his return

Yes, the Wild Hunt has returned

Forget the grins, I take leave of my remains

As he throws me across his saddle.

Ghost rider in the sky

Doomed by — the wild hunt

Ill-omened cursed and wasted

Gloomed by — the wild hunt

The sky’s now painted red

I lie on my death bed

Destined to resurrect and ride

Under the banner of the gods of violence

I’ll be the dead of night

The wild hunt fills the air

Like a cancer it’s slowly feeding

On my heart and beliefs

Blowing out the light, colours and insight in me

The wild hunt infects the air

Like a worm it is slowly eating

My wholeness, my spirit

Hurting like a plague, slithering through the shades of my light

And I’m lost in the dark

And I’m lost in the dark

Міне, өшпенділіктің шабандоздары келді

Қорқыныштан  елес  атты     бір   тобы 

Олар тозақ жаратылған кезде сол жерде тұрды

Түннің түніне кавалькада

Жұлдыздардың астында жүгіріңіз, бұл мұз бен өлімнің жүруі

Өйткені олар ұстағанның бәрі қатты өледі

Қара көздер мен түтіндей тыныс олар менің қалауымды аңсайды

Олар мені өздерінің қорқынышты оттарымен толтыру үшін таңдады

Түнде олар жаман көріністерді шақырады

Менің өткенімнің түнгі түндері мен жаңғырығы

Жабайы аңшылық ауаны толтырады

Қатерлі ісік сияқты ол баяу қоректенеді

Жүрегім мен сенімім бойынша

Мендегі жарықты, түстерді және түсінікті ояту

Жабайы аңшылық ауаны зақымдайды

Ол құрт сияқты баяу жейді

Менің тұтастығым, рухым

Оба сияқты ауырып, Жарығымның көлеңкесі арқылы сырғанадым

Мен қараңғыда адасып қалдым

Олар менің теріге қара түкірік шашып жатқанда

Менің ойым қорқынышты көріністерге толы

Олар мені балалық шағым өткен жерлерге апарады

Мен барлық қателіктерімді қостым - демек, мен бұзыла бастаймын

Түнде олар жаман көріністерді шақырады

Менің өткенімнің түнгі түндері мен жаңғырығы

Жабайы аңшылық ауаны толтырады

Қатерлі ісік сияқты ол баяу қоректенеді

Жүрегім мен сенімім бойынша

Мендегі жарықты, түстерді және түсінікті ояту

Жабайы аңшылық ауаны зақымдайды

Ол құрт сияқты баяу жейді

Менің тұтастығым, рухым

Оба сияқты ауырып, Жарығымның көлеңкесі арқылы сырғанадым

Мен қараңғыда адасып қалдым

Міне, өшпенділіктің шабандоздары келді

Ежелгі кавалерлер, үрейдің  аттылылары

Олар тозақ жаратылған кезде сол жерде тұрды

Түннің түніне кавалькада

Жабайы аң патшасының сарайында

Мен өз рухым шірік сезінемін

Жабайы аң патшасының сарайында

Мен рухымның  өліп жатқанын  сеземін

Ауа иттері қараңғы түнде жиі үреді

Тау мен орманда, тіпті жол айрығында

Вод — қайтып келе жатқан жабайы аңшының  есімі

Иә, жабайы аң қайтып келді

Күлкіні ұмыт, мен қалдым

Ол мені ер-тоқымнан лақтырып жіберді.

Аспандағы елес шабандоз

Бұзылған — жабайы аң

Жаман қарғыс атқан және босқа кеткен

Жабайы аңшылық

Аспан қазір қызыл түске боялған

Мен өлім төсегімде жатырмын

Қайта тірілуге және мінуге арналған

Зорлық-зомбылық құдайларының туы астында

Мен түннің өлі боламын

Жабайы аңшылық ауаны толтырады

Қатерлі ісік сияқты ол баяу қоректенеді

Жүрегім мен сенімім бойынша

Мендегі жарықты, түстерді және түсінікті ояту

Жабайы аңшылық ауаны зақымдайды

Ол құрт сияқты баяу жейді

Менің тұтастығым, рухым

Оба сияқты ауырып, Жарығымның көлеңкесі арқылы сырғанадым

Мен қараңғыда адасып қалдым

Мен қараңғыда адасып қалдым