Романс - Эдуард Артемьев, Дима Билан

Сомнения тень, надежды миг пришли ко мне внезапно.

Я вспомнил вас и летний день, и Солнца луч закатный.

Тёпло руки и взгляд случайный зажгли во мне огонь былой любви.

Я жду тебя, мой тихий Ангел, когда вернешься ты.

О эти сны... Из мира грёз они

Я верю, вновь настанут дни, когда пройдут печали.

И если кто и верен нам, то лишь - любовь и память.

И может быть судьбы свершения теперь молчат неудержимо во мглу.

Но ты решись и брось мой крик во тьму, что Солнца свет

И рек течение, и шёпот трав - даны нам на века!

Да, всё пройдет.

Наш мир не вечен.

Но верю я, что бесконечна любовь, любовь, любовь

Күмәннің көлеңкесі, бір сәт үміт күтті маған.

Сені де, жаз күнін де, Күннің батқан сәулесін де есіме түсірдім.

Қолдарымның жылуы мен бей-жай көзқарас ішімде бұрынғы махаббатымның отын лаулап жіберді.

Мен сені күтемін, менің тыныш періштем, қайтқанда.

Әй, бұл армандар... Олар арман әлемінен

Қайғы-қасірет өтетін күндердің тағы да келетініне сенемін.

Ал егер кімде-кім бізге адал болса, онда тек махаббат пен естелік.

Бәлкім, жетістіктің тағдыры енді қараңғыда үнсіз.

Бірақ сен бір шешімге келіп, күн жарық деп қараңғылыққа зарымды тастайсың

Өзендер ағады, шөптердің сыбыры – бізге ғасырлар бойы берілген!

Иә, бәрі өтеді.

Біздің әлем мәңгілік емес.

Бірақ мен сенемін, махаббат, махаббат, махаббат шексіз