Dusk (the Rising) - Edison's Children

Twisted…

Don’t know where the hell i am

Blinded…

Will i ever see you again

Silent…

Regretting the words i wish were said

Deafened…

If only i could hear your voice again

Winter…

When will this november ever end

Bitter…

So ugly just under the skin

Distant…

I can feel you begin to pull away

All that’s left inside…

Bleeds into the falling rain

Haunted…

Is there no escape from your distant memory

Wasted…

Is this all i was ever meant to be

Broken…

Left and abandoned here to rust

Leave now…

Before the rising of the dusk

Бұрылған…

Менің қайда екенімді білмеймін

Соқыр…

Мен сені тағы көремін бе?

Үнсіз…

Қалаған сөздеріме өкіндім

Саңырау…

Даусыңызды қайта ести алсам

Қыс…

Бұл қараша қашан бітеді

Ащы…

Терінің дәл астында өте ұсқынсыз

Алыс…

Мен сенің тартыла бастағаныңды сеземін

Ішінде қалғанның бәрі…

Жаңбырға қан кетеді

Ежелгі…

Алыстағы жадыңыздан қашып құтылу болмай ма

Босқа кеткен…

Мен осылай болуым керек еді

Сынған…

Тот басу үшін осында қалдырылды

Қазір кетіңіз…

Ымырт батқанға дейін