Far Over the Misty Mountains Cold - Dwarrowdelf

Far over the misty mountains cold

To dungeons deep and caverns old

We must away ere break of day

To seek the pale enchanted gold

The dwarves of yore made mighty spells

While hammers fell like ringing bells

In places deep, where dark things sleep

In hollow halls beneath the fells

For ancient king and elvish lord

There many a gleaming golden hoard

They shaped and wrought, and light they caught

To hide in gems on hilt of sword

On silver necklaces they strung

The flowering stars, on crowns they hung

The dragon-fire, in twisted wire

They meshed the light of moon and sun

Far over the misty mountains cold

To dungeons deep and caverns old

We must away, ere break of day

To claim our long-forgotten gold

Goblets they carved there for themselves

And harps of gold;

where no man delves

There lay they long, and many a song

Was sung unheard by men or elves

The pines were roaring on the height

The winds were moaning in the night

The fire was red, it flaming spread;

The trees like torches blazed with light

The bells were ringing in the dale

And men they looked up with faces pale;

The dragon’s ire more fierce than fire

Laid low their towers and houses frail

The mountain smoked beneath the moon;

The dwarves they heard the tramp of doom

They fled their hall to dying fall

Beneath his feet, beneath the moon

Far over the misty mountains grim

To dungeons deep and caverns dim

We must away, ere break of day

To win our harps and gold from him!

The wind was on the withered heath

But in the forest stirred no leaf:

There shadows lay be night or day

And dark things silent crept beneath

The wind came down from mountains cold

And like a tide it roared and rolled;

The branches groaned, the forest moaned

And leaves were laid upon the mould

The wind went on from West to East;

All movement in the forest ceased

But shrill and harsh across the marsh

Its whistling voices were released

The grasses hissed, their tassels bent

The reeds were rattling--on it went

O’er shaken pool under heavens cool

Where racing clouds were torn and rent

It passed the Lonely Mountain bare

And swept above the dragon’s lair:

There black and dark lay boulders stark

And flying smoke was in the air

It left the world and took its flight

Over the wide seas of the night

The moon set sail upon the gale

And stars were fanned to leaping light

Under the Mountain dark and tall

The King has come unto his hall!

His foe is dead, the Worm of Dread

And ever so his foes shall fall

The sword is sharp, the spear is long

The arrow swift, the Gate is strong;

The heart is bold that looks on gold;

The dwarves no more shall suffer wrong

Тұманды таулардың үстінде суық

Терең зындандар мен ескі үңгірлерге

Біз күннің үзілісін алып тастауымыз керек

Бозғылт сиқырлы алтынды іздеу

Бұрынғы гномдар күшті сиқырлар жасады

Балғалар қоңыраулар сияқты құлап жатқанда

Қараңғы заттар ұйықтайтын терең жерлерде

Төбешіктердің астындағы қуыс залдарда

Ежелгі патша мен эльвиялық лорд үшін

Онда көптеген жарқыраған алтын қор бар

Олар пішін берді және соқты, және олар ұстады

Қылыштың сабындағы асыл тастарға  жасыру

Олар күміс алқаларға тағылды

Гүлденген жұлдыздар, тәждерінде ілінді

Бұрылған сымдағы айдаһар оты

Олар ай мен күннің жарығын біріктірді

Тұманды таулардың үстінде суық

Терең зындандар мен ескі үңгірлерге

Біз таңертең болмай  кетуіміз керек

Ұмыт болған алтынымызды талап ету үшін

Онда олар өздері үшін ойып алған кеселер

Және алтын арфалар;

ешкім зерттемейтін жерде

Олар ұзақ жатты, көп ән

Оны ер адамдар немесе эльфтер естімеген

Биіктікте қарағайлар шуылдады

Түнде жел соқты

Өрт қызыл болды, жалындап жайылады;

Ағаштар алаудай нұрға бөленді

Далада қоңыраулар соғылды

Ал олар бозарған жүзбен ерлерге қарады;

Айдаһардың қаһары оттан да қаттырақ

Мұнаралары мен үйлерін төмен түсірді

Ай астында тау түтіндеген;

Гномдар олар қияметтің дүбірін естіді

Олар өз залдарынан қашып, құлдырауға кетті

Аяғының астында, ай астында

Алыстағы тұманды таулардың үстінде

Терең зындандар мен үңгірлер күңгірт

Біз таңертең болмай  кетуіміз керек

Одан арфаларымыз бен алтынымызды ұтып алу үшін!

Жел солған төбеде болды

Бірақ орманда бірде-бір жапырақ қозғалмайды:

Көлеңкелер түнде немесе күндіз болды

Ал қараңғы заттар астына үнсіз кіріп кетті

Таулардан салқын жел соқты

Толқын сияқты ол күркіреді де, домалап кетті;

Бұтақтар ыңылдады, орман ыңылдады

Ал жапырақтары пішінге салынды

Жел батыстан шығысқа  соқты;

Ормандағы барлық қозғалыс тоқтады

Бірақ батпақты өткінші және қатал

Оның ысқырған дауыстары шықты

Шөптер ысқырып, қылшықтары майысты

Қамыс дірілдеп, жүріп кетті

Аспан астындағы шайқалған бассейн салқын

Жарыс бұлттары жыртылып, жалғасатын жерде

Ол Жалғыз таудан жалаңаш өтті

Және айдаһардың ұясынан жоғары сыпырылды:

Онда қара және қараңғы тастар қатты жатыр

Ал ұшқан түтін ауада болды

Ол әлемді тастап, ұшып кетті

Түнгі кең теңіздерде

Ай дауылмен жүзіп кетті

Ал жұлдыздар секіріп бара жатқан жарыққа жанды

Тау астында қараңғы және биік

Патша өз залына келді!

Оның жауы өлді, Қорқыныш құрты

Оның жаулары әрқашан құлап қалады

Қылыш өткір, найзасы ұзын

Жебе жылдам, қақпа күшті;

Жүрек алтынға ұқсайтын батыл;

Гномдар бұдан былай қателеспейтін болады