ADN - Disiz

«Les premiers seront derniers», cette phrase est la première

Pourtant, c’est la dernière que j’ai écrite

Même si ma plume est voilée, elle cache pas de bannière

Elle fait pas de manière, elle cache une nature triste

Oui, j’ai l’alcool triste et la weed me ment

C’est un paradoxe, c’que j’ai pas eu me manque

Un père, par exemple, plus que des billets d’banque

Il m’est difficile de vivre en dilettante

Puis, quand tu vois les temps qu’on vit

L'époque débilitante qu’on vit

Les bandits vilipendent c’qu’on vit

Font croire qu’on est convive, mais qu’on est con

Qu’est-ce qu’on est candide quand on est bon

Pourtant, quand t’es gosse, on t’dit: «Sois gentil»

Mais des vrais parents devraient dire: «Sois méchant»

Car la vie s’abstractise comme Kandinsky

La vie, ça s’pratique pas comme quand t’es p’tit

Et tous tes rêves mourront comme Kenobi

Tué par Dark Vador, t’auras la peine au bide

T’es ton propre guide, tu te perds tout seul

Quand tu te perds trop, tu te parles tout seul

C’est le monde à l’envers, ça veut rien dire

Car la Terre est ronde et pleine d’ordures

On s’cache tous dans l’ombre, comme des Shinobis

Si tu vois pas d’quoi j’parle, oublie, oublie

Si tu vois pas d’quoi j’parle, c’est qu’j’parle tout seul (seul, seul, seul)

C’est dans ma nature, dans mon ADN

J’suis pas trop sûr, entre la joie et la peine

Dans ma nature, dans mon ADN

Y’a un gros dur qui cache un enfant faible

Et il est peureux, peureux, peureux, peureux

Peureux, peureux, peureux, han

Peureux, peureux, peureux, peureux

Peureux, peureux, peureux

Peureux, peureux, peureux, peureux

Peureux, peureux, peureux

Peureux, peureux, peureux, peureux

Peureux, peureux, peureux

L’actualité n’a rien d’actuel

Toujours la même rengaine, comme sur BFM

C’est pas les Hommes qui changent mais les armes

Et les âmes lézardent entre le beau et l’désarmant

Beaux sont les amants qui s’aiment vraiment

Et pauvres sont les victimes qui saignent vraiment

Rares sont les hommes qui disent leurs hontes

Et rares sont les dignes qui taisent leurs triomphes

Tragédies interminables

Tristesses indéfinissables

Boucherie internationale

Le silence des masses, c’est l’hymne du mal

Le silence des masses, c’est l’hymne du mal

Ils sont seuls, seuls, seuls

C’est dans nos natures, dans nos ADN

On n’est pas sûr, entre nos joies et nos peines

Dans nos natures, dans nos ADN

Des âmes en pâtures, on a des humains sous les semelles

Parfois, j’suis raciste

Je hais la race humaine

Parce que j’oublie

Que je suis moi-même

Un humain, humain, humain, humain

Humain, humain, humain, han

Humain, humain, humain, humain

Humain, humain, humain

Humain, humain, humain, humain

Humain, humain, humain

Humain, humain, humain, humain

Humain, humain, humain

«Бірінші соңғы болады», бұл сөйлем бірінші

Сонда да бұл менің соңғы жазғаным

Қаламым перделі болса да, ешбір туды жасырмайды

Ол жол бермейді, мұңды мінезді жасырады

Иә, менде қайғылы алкоголь бар және арамшөп маған өтірік айтады

Бұл парадокс, менде жоқ нәрсені сағындым

Әке, мысалы, банкноттардан артық

Маған дилетант болып өмір сүру қиын

Сонда біз өмір сүріп жатқан заманды көргенде

Біз өмір сүріп жатқан қиын кезеңдер

Қарақшылар біздің өмір сүріп жатқанымызды жамандайды

Қонақ екенімізді, бірақ ақымақ екенімізді сендір

Сіз жақсы болған кезде қаншалықты ашықсыз

Дегенмен, сіз бала болғаныңызда, олар сізге: «Жақсы болыңыз» дейді.

Бірақ нағыз ата-ана: «Қара бол» деуі керек.

Өйткені өмір Кандинский сияқты абстрактілі

Кішкентай кездегідей өмір сүрмейді

Ал сіздің барлық армандарыңыз Кеноби сияқты өледі

Дарт Вейдер өлтірді, сіз ауырасыз

Өзіңе жолбасшысың, өзің адасып кетесің

Сіз өзіңізді тым жоғалтқанда, өзіңізбен сөйлесесіз

Төңкерілген дүние, бұл ештеңені білдірмейді

Өйткені Жер дөңгелек және қоқысқа толы

Біз бәріміз Шинобис сияқты көлеңкеде тығыламыз

Менің айтып тұрғанымды көрмесең, ұмыт, ұмыт

Егер сіз менің не туралы айтып тұрғанымды көрмесеңіз, бұл мен өзіммен сөйлескендіктен (жалғыз, жалғыз, жалғыз)

Бұл менің табиғатымда, менің ДНҚ-да

Қуаныш пен қайғының арасына тым сенімді емеспін

Менің табиғатымда, менің ДНҚ-да

Әлсіз баланы жасырған бір қатал жігіт бар

Және ол қорқады, қорқады, қорқады, қорқады

Қорқып, қорқып, қорқып, хан

қорқынышты, үрейлі, қорқынышты, үрейлі

қорқынышты, үрейлі, үрейлі

қорқынышты, үрейлі, қорқынышты, үрейлі

қорқынышты, үрейлі, үрейлі

қорқынышты, үрейлі, қорқынышты, үрейлі

қорқынышты, үрейлі, үрейлі

Жаңалық өзекті емес

BFM-дегідей әрқашан бірдей бас тарту

Ер адамдар емес, қару өзгереді

Ал жан сұлу мен қарусыздың арасында жатыр

Бір-бірін шын сүйген ғашықтар әдемі

Ал кедейлер шынымен қансырап тұратын құрбандар

Ұятты айтатын еркектер сирек

Ал өз жеңістерін жасыратын лайықтылар аз

Шексіз трагедиялар

Шексіз қайғылар

Халықаралық қасапшы

Көпшіліктің үнсіздігі – зұлымдықтың әнұраны

Көпшіліктің үнсіздігі – зұлымдықтың әнұраны

Олар жалғыз, жалғыз, жалғыз

Бұл біздің табиғатымызда, ДНҚ-да

Қуанышымыз бен қайғымызды білмейміз

Біздің табиғатымызда, ДНҚ-да

Жайлаудағы жандар, табанымызда адам бар

Кейде мен нәсілшілмін

Мен адам баласын жек көремін

Өйткені мен ұмытамын

Мен өзім екенмін

Адам, адам, адам, адам

Адам, адам, адам, хан

Адам, адам, адам, адам

Адам, адам, адам

Адам, адам, адам, адам

Адам, адам, адам

Адам, адам, адам, адам

Адам, адам, адам