Cartoline da Amsterdam - Dimartino

E ballo con una sedia perché

Non ho altro con cui ballare

Il mio capotto è umido

Sono figlio di un temporale

Ho i capelli aridi come le mie molecole

Ho trovato un cuore per dividere l’affitto

Una prigione di parentesi rotonde da riempire

E poesie d’amore dentro al freezer da scongelare

Piovono le nuvole di cotone idrofilo

Volano pigiami dai palazzi, a bordo di divani

Cartoline da Amsterdam

Foglie in mezzo a un libro di Proust

Non ero io, al luna park, che cercavi tu

Oppure ero una delusione

Come quella volta che ti ho vista appesa

All’attaccapanni

Ballo con una sedia io

Sì, ballo con l’abat-jour

E ballo con una sedia perché

Non ho altro con cui ballare

L’eroe della mia commedia non ha più gatti da salvare

Scivola una lacrima su una stufa elettrica

Ho trovato un modo per dipingermi la faccia, un’altra volta, col carbone

Così la notte mi può mangiare

Volare sopra un aquilone sarebbe un modo per ricominciare

Faccio un po' il ventriloquo dietro goffe bambole

Ho provato ad essere felice, senza accorgermene

Cartoline da Amsterdam:

«Qui va tutto bene, forse resto anche dicembre»

Foglie in mezzo a un libro di Proust

Non ero io, al luna park, che cercavi tu

Oppure ero una delusione, come quella volta

Che ti ho vista in piedi davanti al letto

E salto sul mio letto io

E tu non ci sei più

Ал мен неге орындықпен билеймін

Менің билейтін басқа ештеңем жоқ

Менің пальто дымқыл

Мен дауылдың баласымын

Менің шашым молекулаларым сияқты құрғақ

Мен жалдау ақысын бөлуге жүрек таптым

Дөңгелек жақшаларды толтыру үшін түрме

Ал жібіту үшін мұздатқыштың ішіндегі махаббат өлеңдері

Мақта бұлттары жауады

Пижамалар дивандарда, ғимараттардан ұшып келеді

Амстердамнан ашық хаттар

Пруст кітабының ортасындағы жапырақтар

Сіз іздеген карнавалда мен емес едім

Немесе көңілім қалды

Сенің асылып тұрғаныңды көрген кездегідей

Пальто ілгішке

Мен орындықпен билеймін

Иә, мен абажурмен билеймін

Ал мен неге орындықпен билеймін

Менің билейтін басқа ештеңем жоқ

Менің ойынымның кейіпкерінің құтқаратын мысықтары жоқ

Электр плитасының үстіне көз жасы ағып жатыр

Мен бетімді тағы бір рет көмірмен бояудың жолын таптым

Сондықтан түн мені жеуі мүмкін

Батпырауқұлақтың үстінен ұшып кету басынан бастаудың бір жолы болар еді

Мен ебедейсіз қуыршақтардың артында біраз вентрилогистпін

Мен байқамай бақытты болуға тырыстым

Амстердамнан ашық хаттар:

«Бұл жерде бәрі жақсы, мен де желтоқсанда қалатын шығармын»

Пруст кітабының ортасындағы жапырақтар

Сіз іздеген карнавалда мен емес едім

Әлде сол кездегідей көңілім қалды

Мен сені төсек алдында тұрғаныңды көрдім

Ал мен төсегіме секіремін

Ал сен кетіп қалдың