Smogcity - Deichkind

In der City stehen Betonblocks!

Wir atmen Smog ein!

In der City stehen Betonblocks!

Wir atmen Smog ein!

Die City stresst mich!

In der City stehen Betonblocks!

Wir atmen Smog ein!

In der City stehen Betonblocks!

Wir atmen Smog ein!

Ich hab' die Augen weit geöffnet, immer auf der Hut wie 'n Dschungeltier

Wenn Du den Mut verlierst, ist das herzlich dumm von Dir

Denn in der City musst Du durch, Leute verstumpfen hier

Jeder geht an Dir vorbei, undurchschaubar wie Dunkelbier

Ich weiss nicht den Grund dafür, vielleicht sind zu viele hier

Die meisten sind überfordert für 'n einfaches: Ick liebe Dir!

Hauptsache, die Welt ist connected über T-Online

Emotionen werden kalt, werden härter als Betonstein!

Denn in der City, in der ich wohn', da stehen Betonblocks

Smog burnt meine Nase, wenn ich vom Balkon glotz'

Die Leute gehen, wissen nicht, wo die Bremse ist

Scheissegal, ob Hamburg oder Los Angeles

Ich bin verwirrt wie Al Bundy, wenn Frauen die Brüste wedeln

Der Smog der City ist undurchschaubar wie Küstennebel

An manchen Tagen brauch' ich 'n Krankenwagen

In der City gibt es wenige, die auch mal Danke sagen

Ich setz' meinen Fuss vor die Tür, schwimm' im Strom

Spür', ich bin gefangen im City-Syndrom

Die meisten sind so rücksichtslos wie Klingonen

Ich hab die neusten Tapes an Bord, wechsel' stetig meinen Standort

Sag' ständig Hallo, doch krieg' wirklich keine Antwort

Das City-Symtom: Es sagt keiner Hi

Leider bleibt in der Stadt für Guten Tag keine Zeit

Menschen bist Du einerlei, sie laufen an Dir vorbei

Überall und immerwieder der selbe Einheitsbrei

Eigentlich komm' ich damit gar nicht klar.

Ich war nicht da

Als die das gebaut haben, als das noch alles Botanik war

Hier wird zuviel gebaut, zuviel Lärm und fertige Typen

Da werd' ich gleich wütend, wenn die mich nicht ehrlich begrüssen

Bei so 'nem Style möchte man doch glatt 'ne Reise buchen

Bei heftigem Dreck und Strichern, die nach Freiern suchen

Und keiner wird den Leuten helfen, die im Siff liegen

Denn leider wird das Ganze hier keiner in 'n Griff kriegen

Als ich hierher kam, hat es mir anfangs gefallen

Wenn ich heut' schlaf', träum' ich von Sandstrand mit Palmen

Denn da draussen sind die Jobs, die Leute und Termine

Muss immer daran denken, wie und wann ich was verdiene

In Smogcity ist alles zugebaut

Der falsche Platz, wenn ich 'ne ruhige Minute brauch'

Da hilft kein Wimmern und für 'ne bessere Zeit beten

Du musst die City lieben lernen wie Bäcker Teig kneten

Wenn ich mich in der Stadt in den hektischen Wahn stürze

Dreh' ich durch wie 'ne elektrische Zahnbürste

Ich muss mein Leben, die Zukunft und das Geld regeln

Was würde ich hergeben, könnt' ich einfach um die Welt segeln

Statt dessen muss ich mich vertragen mit den Psychopathen

Die an meinen Nerven nagen wie abends die Küchenschaben

An üblen Tagen kannst Du keinen Schritt machen wie im Bus Insassen

Fühlst Dich wie Innercity-Kids im Schwitzkasten

Қалада бетон блоктары бар!

Біз түтінмен тыныс аламыз!

Қалада бетон блоктары бар!

Біз түтінмен тыныс аламыз!

Қала мені қатты таң қалдырады!

Қалада бетон блоктары бар!

Біз түтінмен тыныс аламыз!

Қалада бетон блоктары бар!

Біз түтінмен тыныс аламыз!

Менің көзім бақырайған, Джунгли хайуанындай үнемі күзетімде

Егер сіз жүрегіңізді жоғалтсаңыз, бұл сіз үшін шынымен ақымақтық

Өйткені қалада өту керек, мұнда адамдар түңілуде

Қараңғы сыра сияқты көзге түспей, қасыңнан бәрі өтеді

Неге екенін білмеймін, мүмкін мұнда тым көп шығар

Көпшілігін қарапайым нәрсе таң қалдырады: мен сені жақсы көремін!

Ең бастысы, әлем T-Online арқылы қосылған

Эмоциялар салқындайды, бетон блоктан қиынырақ болады!

Өйткені мен тұратын қалада бетон блоктары бар

Балконнан қарасам мұрнымды түтін күйдіреді

Адамдар жаяу жүреді, тежегіштердің қайда екенін білмейді

Гамбург болсын, Лос-Анджелес болсын маңызды емес

Әйелдер кеуделерін бұлғағанда, мен Аль Банди сияқты абдырап қаламын

Қаланың түтіні жағалаудағы тұман сияқты көзге түспейді

Кейбір күндері маған жедел жәрдем керек

Қалада да алғыс айтатындар аз

Аяғымды есік алдына қойдым, ағыспен жүземін

Сезіңіз, мен қалалық синдромға түсіп қалдым

Көпшілігі клингондар сияқты мейірімсіз

Менің бортымда соңғы ленталар бар, орнымды үнемі өзгертіп отырады

Сәлем айтыңыз, бірақ шынымен жауап алмайсыз

Қалалық симптом: ешкім сәлем айтпайды

Өкінішке орай, Гутен Тагқа қалада уақыт жоқ

Адамдар сені ойламайды, олар сенен өтіп кетеді

Барлық жерде және әрқашан бірдей мылжың

Негізі мен оны мүлдем түсінбеймін.

Мен ол жерде болмадым

Олар оны салғанда, бәрі ботаника болған кезде

Мұнда тым көп құрылыс жүріп жатыр, тым көп шу және дайын түрлері бар

Адал амандаспаса, бірден ашуланамын

Мұндай стильмен саяхатқа тапсырыс беру керек

Клиенттерді іздейтін ауыр кір мен төбелесшілермен

Ал тығырыққа тірелген халыққа ешкім көмектеспейді

Өкінішке орай, мұнда ешкім бәрін бақылауға ала алмайды

Алғаш келгенде маған ұнады

Бүгін түнде ұйықтап жатқанда, мен пальма ағаштары бар құмды жағажайды армандаймын

Өйткені жұмыс орындары, адамдар мен тағайындаулар бар

Әрқашан бір нәрсені қалай және қашан табатынымды ойлауым керек

Smogcity-де барлығы жаңадан салынған

Маған тыныш минут қажет болғанда дұрыс емес жер

Ешқандай қыңсылау және жақсы уақыт туралы дұға ету көмектеспейді

Наубайшылардың қамыр илегеніндей қаланы сүюді үйрену керек

Мен қаладағы қызған ақылсыздыққа енгенде

Мен электрлік тіс щеткасы сияқты жынды болып бара жатырмын

Мен өз өмірімді, болашағымды және ақшамды реттеуім керек

Мен жай ғана әлемді жүзіп өте алсам, не берер едім?

Оның орнына мен психопаттармен тіл табысуым керек

Олар кешке тарақан сияқты жүйкемді кеміреді

Жаман күндерде автобустағы жолаушылар сияқты қадам басуға болмайды

Өзіңізді бас тартқан Innercity балаларындай сезінесіз