Von Der Armut - Das Ich

Wie Stein verstummt

Millionen Fratzen starren

Heut' ist Mitleid

Das Futter unserer Eitelkeit

Nackt verkohlt

Der heilige Pflug

Bröckeln eurer hölzern Türme

Stein um Stein

In blutigen Schlachten

Spenden Kinder trost

An allen Mauern stehen

Die Erschossenen wieder auf

Kann es Seelen geben

Die am Grauen sich erfreuen

Wenn aus greisen Händen

Giftige Samen fallen

Das Blut der Schwachen

Den Siegern eingeimpft

Von Lumpen aufgewischt

Es rostig schmeckt

Mütter stürzen suchend

Gräber ihrer Kinder

Gesichter verstümmelt

Von Krähen hinterlassen

Kriege werden nie

Gewalt vernichten

Und Erlichkeit von Kot und Stroh

Wie faulend gelbe Maden

Es stirbt ein Kind

Unter Marmorsäulen

Auf diesem Boden sollen

Hellerleuchtet neue Städte stehn

Schuld, Recht

Kein guter Wille hilft uns mehr

Uns retten nur noch Wunder

Volk, Sucht

Unsere Mutter Erde hängt

Am letzten zuckend Nerv

Unerbittlich sträubt sich meine Seele

Weil auch ich gemordet hab

Тас үнсіз құлағандай

Миллиондаған адамдар қарап тұр

Бүгін өкінішті

Біздің бос әурешіліктің астары

Жалаңаш күйген

Қасиетті соқа

ағаш мұнараларыңыздың құлауы

Тас тас

Қанды шайқастарда

Балаларға жайлылық беріңіз

Барлық қабырғаларға қарсы тұрыңыз

Оқ қайтадан өлді

Жандар бола ма

Сұр түсті ұнататындар

Ескі қолдардан болса

Улы тұқымдар түседі

Әлсіздердің қаны

Жеңімпаздарға егілді

Шүберекпен сүртілген

Дәмі тот басқан

Аналар қарап қалады

балаларының бейіттері

кесілген беттер

Қарғалар қалдырды

Соғыстар ешқашан болмайды

зорлық-зомбылықты жою

Ал тезек пен сабанның көптігі

Шіріген сары құрттар сияқты

Бала өледі

Мәрмәр бағаналар астында

Бұл жерде болуы керек

Жаңа қалалар жарқырап тұр

кінә, дұрыс

Бізге енді ешқандай жақсылық көмектеспейді

Бізді тек ғажайыптар ғана құтқара алады

адамдар, тәуелділік

Жер анамыз ілулі тұр

Соңғы жиырылған нерв

Менің жаным тынымсыз күреседі

Өйткені мен де өлтірдім