Staub - Das Ich

Am Abend wenn die Glocken Frieden louten

Folg ich der Vegel wundervollen Flugen

Die lang geschart gleich frommen Pilgerzugen

Entschwinden in den herbstlich klaren Weiten

Hindwandelnd durch den dommervollen Garten

Troum ich nach ihren hellern Geschicken

Und fuhl der Stunden weiser kaum mehr rucken

So folg ich uber Wolken ihren Fahrten

Da macht ein Hauch mich von Verfall erzittern

Die Amsel klagt in den entlaubten Zweigen

Es schwankt der rote Wein an rostigen Gittern

Indes wie blasser Kinder Todesreigen

Um dunkle Brunnenronder die verwittern

Im Wind sich frestelnd blaue Astern neigen

(George Trakl)

Қоңыраулар тыныштық соққанда кешке

Мен құстардың тамаша ұшуларын бақылаймын

Ұзақ тақуалық қажылық сияқты ағылды

Мөлдір, күзгі кеңістіктерге жоғалып кетіңіз

Күңгірт бақшада серуендеу

Мен оның жарқын тағдырларын армандаймын

Ал мен дана сағаттардың тартқанын әрең сездім

Сондықтан мен олардың бұлттардың үстіндегі сапарларын бақылаймын

Шірігеннің жанасуы мені дірілдейді

Жапырақсыз бұтақтарда қарақұрт жылайды

Қызыл шарап тот басқан барларда тербеледі

Бұл арада, бозарған балалар сияқты, өлім биі

Қараңғы дөңгелек субұрқақтар айналасында ауа райы

Көк астерлер желге сүйеніп, қалтырап

(Джордж Тракл)