Gier - Das Ich

Ich streichle ein versengtes Fell

Ein fernes Licht die Kehle packt

Aus dem Mund tropf Blut zu Boden

Mehrend mit Gedorm vermengt

Ein Mensch noch Warmen strang verpackt

Frehlich pfeift er Heimatlieder

Ein Sprebling trogt es zum Palast

Gefrobig trieft der Speichel nieder

Ich halte aus nicht diese Gier

Will platzend Wut mich geiselnd nehmen

Ich spalte auf mich zu belehren

Es spricht aus mir doch nur ein Tier

Мен жырланған жүнді сипап отырмын

Алыстағы бір жарық тамағыңды басып қалады

Ауыздан еденге қан тамады

Гедорммен көбірек араласады

Ер адам әлі де жылы жіппен оралған

Ол үй әндерін қуана ысқырады

Спрайт оны сарайға апарады

Сілекей еркін тамшылайды

Мен бұл ашкөздікке шыдай алмаймын

Ашуланып, мені кепілге алмақшы

Мен сабақ беру үшін бөліндім

Бұл менің ішімде сөйлейтін жануар ғана