In die Nacht hinein - Craving

Wenn Himmel erleuchten und wenn Regen fällt

Und im Schlage des Donners die Stille vergällt

Wenn die Bäume sich biegen, Ihr Kommen bezeugen

Und sich vor der Königin Gaia verbeugen

Der Regen, er setzt der Dürre ein Ende

Er stillt den Durst der trockenen Erde

Und fortgespült wird was kein Leben mehr birgt

Was Gaia erneuert, was Feuer verschlingt

Wenn Wasser und rasender Wind sich vereinen

Der Donner erscheint und die Himmel sich teilen

Und Luft zwischen Wolken und Erde nicht trennt

Was Gaia gebietet und Feuer verbrennt

Blitze erhellen den Himmel, so wütet der Donner im Elysium

Die Berge erwidern, ihr Echo erschallt, die Zeit ist gekommen, seid besser

bereit!

Was hält, steht still, was kann, das rennt

Der stärkste weilt, der Rest verbrennt

Was dieses überlebt, das bleibt

Was nicht, wird Flamme einverleibt

Das Wetter ruht nicht, immerfort

Tanzt es im Wirbelwinde

Und fegt, was sich nicht hält, hinfort

Was laufen kann: verschwinde!

Blitze erhellen den Himmel, so wütet der Donner im Elysium

Die Berge erwidern, ihr Echo erschallt, die Zeit ist gekommen, seid besser

bereit!

So schreit sie in die Nacht hinein, so laut und doch voll Wärme

Die Welt erbebt im lauten Knall, dem Schrei von Mutter Erde

Ein Lichtstrahl teilt die Nacht entzwei, wenn Baum und Blatt erzittern

Vor dem, der flüchtig nur enthüllt, die Schönheit weißer Lippen

Nur in diesem tosend Sturm

Ist Gaia wie Sie niemand sah

Ihr Antlitz schön wie hellster Tag

So grausam, doch auch wunderbar

Als Krone trägt sie Wirbelsturm

Ihr Kleid gewebt aus Feuerschweif

Ihr Zepter — Blitz, und Donner Wort

Verzweiflung hier, dort Silberstreif

Der Sturm erstarkt im Regenschwall, im Wind erbeben Licht und Schall

Mit Donnergrollen, Funken, Blitz, Knallen, Flammen, brennend‘ Hitz‘

Kein Fels hält stand, sie bröckeln, fallen, zerbrochen von des Windes Krallen

Im Nu erfasst, zu Flug gebracht, und dann verbannt in tiefste Nacht

Mach standhaft uns, hart wie Granit, sonst reißt dein Zorn uns mit sich mit

Lindere Durst, mit kühlem Regen

Gib Wasser, schick des Sturmes Segen

Schenk Leben, Göttin, gib uns Mut

Lass Leben sprießen, neu und gut

Verseng‘, entzünde, brenne nieder

Und dann erneuer‘, wieder, wieder

So schreit sie in die Nacht hinein, so laut und doch voller Wärme

Die Welt erbebt im lauten Knall, dem Schrei von Mutter Erde

Ein Lichtstrahl teilt die Nacht entzwei, wenn Baum und Blatt erzittern

Vor dem, der diese Kraft beherrscht, dem Einschlag des Gewitters

Strahl‘ nieder auf uns, strahl‘ nieder auf uns

Klänge der Nacht gepaart mit dem Sturm

Strahl‘ nieder auf uns, strahl‘ nieder auf uns

Erhelle die Himmel des Erdreichs!

So schreit sie in die Nacht hinein, so laut und doch voll Wärme

Die Welt erbebt im lauten Knall, dem Schrei von Mutter Erde

Ein Lichtstrahl teilt die Nacht entzwei, wenn Baum und Blatt erzittern

Vor dem, der flüchtig nur enthüllt, die Schönheit weißer Lippen

Der Himmel klart, ein Licht erstrahlt

Der Sturm zieht fort, erlöst den Wald

Kein Regen mehr, kein Tropfen fällt

Was fiel ist fort, was hielt das hält

Und dennoch hört man, leise nur

Und weit entfernt den Widerhall

An einem weit entfernten Ort

Den grimmig drohend‘ Donnerschall

Der Sturm erstarkt im Regenschwall, im Wind erbeben Licht und Schall

Mit Donnergrollen, Funken, Blitz, Knallen, Flammen, brennend‘ Hitz‘

Kein Fels hält stand, sie bröckeln, fallen, zerbrochen von des Windes Krallen

Im Nu erfasst, zu Flug gebracht, und dann verbannt in tiefste Nacht

Аспан жарқырап, жаңбыр жауғанда

Ал күн күркіреген үнде тыныштық былғайды

Ағаштар иілгенде, сіздің келгеніңізге куә болыңыз

Гайя патшайымға тағзым етіңіз

Жаңбыр құрғақшылықтың аяқталуын ауыстырады

Ол құрғақ жердің шөлін қандырады

Ал енді тірі емес нәрсе шайылып кетеді

Гайя нені жаңартады, нені өрт жейді

Су мен қатты жел біріккенде

Күн күркіреді де, аспан бөлініп кетеді

Ал ауа бұлт пен жерді ажыратпайды

Гайя бұйырған нәрсе және от жағылады

Найзағай аспанды жарқыратады, сондықтан Элизиумда күн күркіреді

Таулар жауап береді, олардың жаңғырығы естілді, уақыт келді, жақсырақ

дайын!

Не ұстайды, не тұрады, не алады, жүгіреді

Ең күштісі кідіреді, қалғаны күйеді

Бұл аман қалғаны қалады

Олай емес, жалын қосылған

Ауа-райы ешқашан тыныштық бермейді, барлық уақытта

Оны дауылда билеңіз

Ал ұзаққа созылмағанды ​​сыпырып тастайды

Не жүре алады: шығыңыз!

Найзағай аспанды жарқыратады, сондықтан Элизиумда күн күркіреді

Таулар жауап береді, олардың жаңғырығы естілді, уақыт келді, жақсырақ

дайын!

Сондықтан ол түнде айқайлайды, соншалықты қатты, бірақ жылулыққа толы

Дүние дірілдеп, Жер-Ананың зары

Ағаш пен жапырақ дірілдегендей, түнді жарық сәулесі бөледі

Ақ еріннің сұлулығын өткінші ғана ашатын адамға

Тек осы қатты дауылда

Гайя оны ешкім көрмеген сияқты

Оның жүзі ең жарқын күндей ашық

Сондай қатыгез, бірақ керемет

Тәж ретінде ол құйын киеді

Оның көйлегі от құйрығынан тоқылған

Сенің аса таяғың – найзағай, күн күркіреуі

Үмітсіздік мұнда, күміс көмей

Жаңбырда дауыл күшейеді, желде жарық пен дыбыс дірілдейді

Күн күркіреуімен, ұшқынмен, найзағаймен, жарқылмен, жалынмен, жанып тұрған жылумен

Ешбір жартас берік емес, олар құлап, құлап, желдің тырнағынан сынған

Біраз уақыттан кейін тұтқынға алынды, ұшуға әкелінді, содан кейін түннің қараңғылығына айдалды

Бізді граниттей берік ет, әйтпесе сенің ашуың бізді алып кетеді

Суық жаңбырмен шөлді қандырыңыз

Су бер, бораннан бата бер

Өмір бер, Тәңірім, қайрат бер

Өмір жаңа, жақсы болсын

Күйдіріңіз, жаныңыз, күйдіріңіз

Содан кейін, қайтадан, қайтадан жаңартыңыз

Сондықтан ол түнде айқайлайды, соншалықты қатты, бірақ жылулыққа толы

Дүние дірілдеп, Жер-Ананың зары

Ағаш пен жапырақ дірілдегендей, түнді жарық сәулесі бөледі

Бұл күшті басқаратын адамның алдында найзағайдың әсері

Бізді нұрландыр, бізге нұрын шаш

Түн дыбыстары дауылмен жұпталады

Бізді нұрландыр, бізге нұрын шаш

Жер патшалығының аспанын нұрландырыңыз!

Сондықтан ол түнде айқайлайды, соншалықты қатты, бірақ жылулыққа толы

Дүние дірілдеп, Жер-Ананың зары

Ағаш пен жапырақ дірілдегендей, түнді жарық сәулесі бөледі

Ақ еріннің сұлулығын өткінші ғана ашатын адамға

Аспан ашылып, нұр жауады

Дауыл орманды өтеп, қозғалады

Жаңбыр жаумайды, бір тамшы да жаумайды

Құлағаны кетті, ұстап тұрғаны

Сонда да біреу естиді, тек үнсіз

Ал жаңғырық алыс

Алыс жерде

Күн күркірейтін қорқынышты дыбыс

Жаңбырда дауыл күшейеді, желде жарық пен дыбыс дірілдейді

Күн күркіреуімен, ұшқынмен, найзағаймен, жарқылмен, жалынмен, жанып тұрған жылумен

Ешбір жартас берік емес, олар құлап, құлап, желдің тырнағынан сынған

Біраз уақыттан кейін тұтқынға алынды, ұшуға әкелінді, содан кейін түннің қараңғылығына айдалды