Wishing I Had an Umbrella - Color Theory

It’s rained for forty days and forty windy nights

In artificial light the storm has paled my skin

And flooded out my eyes

There needs to be a pair of every animal

When will a miracle deliver you to me

And set this ship to sail?

I’m tired of waiting

But I’m still here avoiding the puddles

Wishing I had an umbrella

To shelter myself from this loneliness

My socks are soaked

My fingers are frozen

This is the life that I’ve chosen

And when you’ll come back I can only guess

I’ll be here when you do

The crashing water drops disguise a timid knock

I fumble with the lock and check the door again

But no one’s ever there

The ground has turned to mud

The sky has turned to gray

The night turns into day without a change in hue

I stop and think this through

What if I should leave tomorrow?

What if I should harden up my heart?

What if I should give up hoping?

I’m hardly coping

At last I realize a new day has begun

When like the summer sun you blaze into the room

And melt the clouds away

I wonder if the light is really here to stay

Or will you run away and never come again?

Only time will tell

But I promise that

I’m all done avoiding the puddles

With wishing I had an umbrella

How can one separate false from true?

The warmest sun

The bitterest rainfall

I want to experience it all

There’s no need to shelter myself from you

Қырық күн, қырық түн жаңбыр жауды

Жасанды жарықта дауыл менің өңімді бозартты

Және менің көздерімді су басты

Әр жануардың жұбы болуы керек

Бір ғажайып сені маған қашан жеткізеді

Бұл кемені                                                    |

Мен күтуден шаршадым

Бірақ мен әлі де шалшықтардан аулақ жүрмін

Қолшатырым болғанын қалаймын

Бұл жалғыздықтан өзімді паналау үшін

Менің шұлығым суланған

Саусақтарым қатып қалды

Бұл  мен таңдаған өмір

Ал сіз қайтып келгеніңізді болжай аламын

Сіз жасаған кезде мен осында боламын

Соқтығысқан су тамшылары ұялшақ соққыны жасырады

Мен құлыпты ұрып, есікті қайта тексеремін

Бірақ ол жерде ешкім болмайды

Жер балшыққа айналды

Аспан сұр түсті

Түн реңк өзгеріссіз күнге  айналады

Мен тоқтап, осыны ойланамын

Ертең кетсем ше?

Жүрегімді қатайтсам ше?

Үміттен бас тартсам ше?

Мен әрең шыдаймын

Соңында мен жаңа күн басталғанын түсіндім

Жазғы күн сияқты сіз бөлмеге жарқырайсыз

Және бұлттарды ерітіңіз

Жарық шынымен де осында қалады ма деп ойлаймын

Әлде қашып кетіп, енді ешқашан келмейсіз бе?

Тек уақыт көрсетеді

Бірақ мен соған уәде беремін

Мен шалшықтардан аулақ болуды аяқтадым

Қолшатыр болса екен деп

Жалғанды ​​шындықтан қалай ажыратуға болады?

Ең жылы күн

Ең ащы жаңбыр

Мен бәрін сезінгім келеді

Өзімді сізден жасырудың қажеті жоқ