Алиса - Чёрный Лукич

Июльский полдень золотой сияет так светло

В неловких маленьких руках упрямится весло,

А нас теченьем далеко от дома унесло

Безжалостные в жаркий день, в такой тяжёлый час

Когда бы только подремать, не размыкая глаз

Вы требуете чтобы я придумывал рассказ

И первая кричит: «Давай его без промедленья!»

Вторая просит: «Посмешней, пусть будут приключенья»

А третья прерывает нас сто раз в одно мгновенье

Hо вот настала тишина и будто бы во сне

Бесшумно девочка идёт по сказочной стране

И видит множество чудес в подземной глубине

Ключ вдохновения иссяк, не бьёт его струя

«Конец вам после расскажу, даю вам слово я»

«Hастало после!»

— мне кричит компания моя

И тянется неспешно нить моей волшебной сказки

К закату дело наконец доходит до развязки

Идём домой, вечерний луч смягчил дневные краски

Алиса, сказку детских лет храни до седины

В том тайнике, где ты хранишь младенческие сны

Так путник бережёт цветок далёкой стороны

Шілденің түскі алтыны сондай жарқырайды

Елеусіз кішкентай қолдарда ескек қыңыр болады,

Ал ағыс бізді үйден алып кетті

Ыстық күнде, осындай қиын сағатта аяусыз

Көзімді ашпастан жай ғана ұйықтасам

Сіз менің бір оқиғаны ойлап табуымды талап етесіз

Ал біріншісі: «Оған кешіктірмей бер!» деп айғайлайды.

Екіншісі: «Көңілдірек, шытырман оқиғалар болсын» деп сұрайды.

Ал үшіншісі әп-сәтте жүз рет сөзімізді бөледі

Бірақ содан кейін түсінде болғандай тыныштық орнады

Үнсіз бір қыз ертегілер елінде жүреді

Және жер асты қойнауынан көптеген ғажайыптарды көреді

Шабыт кілті кепті, ағыны соқпайды

«Соңын кейін айтамын, сөзімді беремін»

«Одан кейін!»

менің компаниям маған айғайлайды

Әне-міне дегенше ертегімнің жібі созылады

Күн батқанда, ақыры, іс түбегейлі аяқталады

Үйге қайтайық, кешкі сәуле күндізгі түстерді жұмсартты

Алиса, шаш ағарғанша балалық ертегіні сақта

Сіз нәресте армандарын сақтайтын жасырын жерде

Сондықтан саяхатшы арғы беттегі гүлді күзетеді