Птица перелётная - Чёрные береты

Вновь закружится зимы карусель,

А по небу — холодная сталь.

В проводах ветер — будто свирель.

Не хватает ему скрипки, а жаль…

И навязчиво звучат стихи

Про унылую пору в мозгах.

Если б не было тебя, мотив

Положил бы на мажорный лад…

Припев:

Вновь с севера на юг, в тёплые края, ты, птица перелётная.

Поманит тебя новый дом, взмахнёшь крылом.

Без сожаленья скажешь тихое «прощай», а я держать не стану — улетай.

Не знаю, кто здесь прав, а я, как есть, пропал…

И не скрипнет больше тихо дверь,

Тёплых встреч уже погас огонь.

Если резать — семь раз отмерь,

А не можешь — лучше не тронь.

Только — что бросать на ветер слова,

Если в небе не осталось следов,

Если слышит тебя только листва,

Пряча шорох твоих шагов…

Припев — 2 раза

Не знаю, кто здесь прав, а я, как есть, пропал…

Қыстың карусельі қайта айналады,

Ал аспан бойынша - суық қару.

Сымдарда жел сыбызғы сияқты.

Скрипканы сағынады, өкінішті...

Ал өлең жолдары елең еткізеді

Шамамен мидың түтіккен уақыты.

Егер бұл сіз үшін болмаса, мотив

Мен оны маңызды түрде қояр едім ...

Хор:

Тағы да солтүстіктен оңтүстікке, жылы жерлерге, қоныс аударатын құс.

Жаңа үй шақырады, қанат қағады.

Сіз өкінбей тыныш қоштасасыз, бірақ мен тоқтамаймын - ұшып кетіңіз.

Мен бұл жерде кім екенін білмеймін, бірақ мен жоғалып кеттім ...

Есік енді ақырын сықырламайды,

Жылы кездесулердің оты сөніп те қалды.

Кессең – жеті рет өлше,

Бірақ қолыңнан келмесе, ұстамағаның дұрыс.

Тек - сөздерді желге тастау керек,

Аспанда із қалмаса,

Сені жапырақ естісе,

Қадамдарыңның сыбдырын жасырып...

Хор - 2 рет

Мен бұл жерде кім екенін білмеймін, бірақ мен жоғалып кеттім ...