И снова поезд - Чёрные береты

Дождливый день, и ждёт опять сырой перрон.

Часов вокзальных мерный ход.

Зовёт вагон,

И запоздавший пассажир бежит, спешит.

Прощальным эхом прозвучит гудок в тиши.

Припев:

И снова поезд мчится вдаль,

Оставив позади печаль,

И полустанков тусклый свет —

Как прошлого размытый след.

И время не остановить.

И новый день торопит жить.

И в пустоту привычных стен

Ворвётся ветер перемен.

А за окном летит страна под стук колёс.

Вновь разговоры ни о чём, шутя, всерьёз,

И спелым яблоком в закат уходит день,

А завтра — суета сует, а нынче — лень.

Припев.

2 раза.

Жаңбырлы күн, дымқыл платформа тағы да күтіп тұр.

Станцияның өлшенген сағаттары.

Вагонға қоңырау шалу

Ал кешігіп келе жатқан жолаушы жүгіріп келеді, асығыс.

Қоштасу жаңғырығы үнсіз естіледі.

Хор:

Тағы да пойыз алысқа жүгіреді,

Қайғыны артта қалдыру

Жарты станциялар жарықты азайтады -

Өткеннің бұлдыры сияқты.

Ал уақытты тоқтату мүмкін емес.

Ал жаңа күн өмір сүруге асығады.

Және таныс қабырғалардың бос жерлеріне

Өзгеріс жел соғады.

Ал, терезенің сыртында дөңгелектің дыбысына ел ұшады.

Тағы да, ештеңе туралы сөйлеспей, қалжыңдап, байыппен,

Ал күн піскен алма сияқты күн батқанға қарай өтеді,

Ал ертең – бос әурешілік, ал бүгін – жалқаулық.

Хор.

2 рет.