Грустный эмоджи - ChipaChip, KREC

Опять признаться тебе по сети, когда муза вновь посетит

Всё тот же задира, что вряд-ли будет дарить позитив

Вас тоже задену, все скажут тема, ну что ты за тип?

Опять накрывает то, что давно так уже позади

Холодной весной этой, с телефона и с ноута

Хотел бросить бессмысленный серф, Но утопал снова там

В детстве мне говорили, здоровье береги смолоду

Но я вечно скучал по тебе по смолам, и солоду

Мы найдём с ней опять тут для новых сор этих тем

Белый стих мой в сетях этих давно осиротел

Кроме кучи дорог я ниче тут не соорудил

Пока жизнь зарыла кучу в бытовом мусоре тел

Помню как вштыривал ламповый звук, пинали листву

Убирало тогда ещё с пули ну или с двух

Помню как нервничал сильно, если не выгорит маза

А если выгорит, съездить забрать никто не стремался

помню как патрулировал родной борисоглебск

глаза за солнцезащитными вечно пряча как Лепс

помню как написал тебе первый свой искренний текст

помню широкие глазки в них ослепительный блеск

я не полез бы наверное в это былое - болото

всю точность схем этих передав в сотню чётче чем плоттер

ностальгическим шармом вечно умотанный плотно

трезвый рассудок всё молит чтоб не раскачивал лодку

я пошлю его к чёрту, наберу тебе пьяный

начитаю об этом всём под мотив с фортепьяно

в моём кармане есть память и нет опять ни копья но

твердит назойливо совесть что вокруг вновь одни ямы

так привычно игнорю этот пронзительный писк

в омут прошлого полувинтом ныряя на бис

умираю в куплете, я иначе не мог же

оставляя на память наш чат пестрящий эмоджи.

это всё наше, ведь мы же друг без друга не можем

щелчок, потом поджиг - грустный эмоджи.

смысл так важен, умер в куплете и больше не ожил.

ты пишешь "о, боже" и ставишь грустный эмоджи.

Помню колонки и микро, что дышали на ладан

Тёплые лампы кухонь, где мы мечтали о пальмах

Бруклин, Ямайка, рубим правду, плевать на форматы

Это качает от Арбата и до Аль-Фараби

Брачо, порадуй новым треком

мы все в тебя верим

Непробиваемые стены, конфликт поколений

Глаза горели от конектов и трелей модема

Лирика улиц накрывала, бежала по венам

Скрипка задела за живое, как будто кастетом

Мы все хотели быть на сцене, но не из за денег

Ряды редели постепенно и невосполнимо

Давай не путать ностальгию и явку с повинной

Наивно, черпать обиды разбитым корытом

И думать, что всё когда-нибудь да повторится

Столица, жёлтые листья, тяжёлые мысли

Сгорают бесследно или ложатся в архивы

Муза қайтадан келгенде желі арқылы сізге тағы да мойындаңыз

Позитивті беру екіталай

Мен де сені ренжітемін, бәрі тақырыпты айтады, жарайды, сен қандай типсің?

Ұзақ уақыт бойы артта қалған нәрсені қайтадан қамтиды

Бұл суық көктем телефоннан және ноутбуктен

Мен мағынасыз серфингті тастағым келді, Бірақ мен сонда қайтадан батып кеттім

Кішкентай кезімде денсаулығыңды жас кезіңнен күт, деді.

Бірақ мен сені әрқашан шайыр мен уыт үшін сағындым

Біз оны осы тақырыптардың жаңа қоқыстары үшін осы жерден табамыз

Бұл желілердегі ақ өлеңім баяғыда жетім қалды

Көптеген жолдардан басқа, мен мұнда ештеңе салған жоқпын

Өмір бір топ мәйітті тұрмыстық қоқыспен көміп жатқанда

Түтік дыбысын қалай қосқаным, жапырақтарды тепкенім есімде

Содан кейін ол оқтан, құдықтан немесе екіден алынды

Маз жанып кетпесе, қалай қобалжығаным есімде

Ал жанып кетсе, оны алуға ешкім барған жоқ

Менің туған жерім Борисоглебск патрульдік еткені есімде

әрқашан Leps сияқты күннен қорғайтын кремдердің артына көздерін жасырады

Сізге алғашқы шынайы мәтінімді қалай жазғаным есімде

Мен олардың жалт-жұлт еткен көздерін есіме түсіремін

Бәлкім, мен бұл бұрынғы батпаққа шықпас едім

бұл схемалардың барлық дәлдігін плоттерге қарағанда жүз есе анық беру

ностальгиялық сүйкімділік мәңгілік тығыз оралған

Сабырлы ақыл қайықты шайқамау үшін дұға етеді

Мен оны тозаққа жіберемін, мас күйде телефон соғамын

Мен мұның бәрін пианино әуенімен оқимын

қалтамда жады бар, тағы да найза емес, бірақ

Ар-ұждан айналада тек шұңқырлар бар деп табанды түрде талап етеді

сондықтан бұл пирсингті сықырлауды елемеңіз

жартылай бұрандамен өткеннің құйынына сүңгу

Өлемін өлеңде, Басқалай алмас едім

эмодзиге толы чатымызды естелік ретінде қалдырамыз.

бәрі біздікі, өйткені біз бір-бірімізсіз өмір сүре алмаймыз

басыңыз, содан кейін өрт - қайғылы эмодзи.

мағынасы соншалықты маңызды, өлеңде өліп, қайта тірілмеді.

«Құдай-ау» деп жазып, қайғылы эмодзи қоясыз.

Мен соңғы дем алған динамиктерді және микрофондарды есіме аламын

Біз пальмалар туралы армандаған жылы ас үй шамдары

Бруклин, Ямайка, шындықты кесіңіз, форматтарға мән бермеңіз

Арбаттан Әл-Фарабиге дейін тербеледі

Брачо, жаңа трек беріңізші

бәріміз саған сенеміз

Мүмкін емес қабырғалар, ұрпақ алшақтығы

Модемнің қосылымдары мен триллдерінен көздер күйіп кетті

Көшелердің лирикасы жабылған, тамыр арқылы өтті

Скрипка нервке тиді, жезден жасалған түйіршіктер сияқты

Біз бәріміз сахнаға шығуды қаладық, бірақ ақша үшін емес.

Қатар бірте-бірте және орны толмас сиреп кетті

Сағыныш пен берілуді шатастырып алмайық

Сынған шұңқырмен наразылық білдіру аңғалдық

Және бәрі қайтадан болады деп ойлаңыз

Капитал, сары жапырақтар, ауыр ойлар

Ізсіз күйіп кетіңіз немесе мұрағатқа түсіңіз