L'Adieu - Cantique Lépreux

Je n’ai pu te retrouver, la tempête faisait rage

Et les carnassiers avaient déployé leurs troupes dans la forêt.

Je n’ai pu te retrouver, mais à chaque jour, je pars en battue

Dans les mirages, le froid et le délirant danger de te découvrir morte.

Je hante ces terres à ta place et mon sacrifice veut te ramener,

pour que dans nos jours tu t’occupes du feu dont s’empiffre le pain.

Ce conte que j'écris, le liras-tu nourrice des oiseaux?

Dans le nord, à la tête d’un troupeau de caribous,

Le soleil prostré dans le lichen.

Il n’y a plus long à faire,

Un loup a mangé un de petits,

Sa mère est restée à le chercher.

Je ne peux pas revenir, je ne sais plus.

Peut-être qu’un jour, je re retrouverai sise dans les glaciers.

Mais jusqu à ce jour, ne vieillis pas… ne vieillis pas.

Мен сені таба алмадым, боран соғып тұрды

Ал жыртқыштар өз әскерлерін орманға орналастырды.

Мен сені таба алмадым, бірақ күнде аңға шығамын

Сағымдарда, суық және сізді өлі табу қаупі.

Мен бұл жерлерді сен үшін аңдыймын және менің құрбандығым сені қайтарғысы келеді,

Біздің күнімізде нанды толтыратын отқа қамқор болу үшін.

Мен жазған ертегіні құстарға емізіп оқисың ба?

Солтүстікте карибу үйірін басқарып,

Күн қынаға сәжде етеді.

Енді жасалатын нәрсе жоқ,

Балапандардың бірін қасқыр жеп қойды,

Анасы оны іздеуге қалды.

Қайта алмаймын, енді білмеймін.

Бәлкім, бір күні тағы да мұздықтарда отырғанымды көремін.

Бірақ сол күнге дейін қартайма... қартайма.