El metro - Café Tacvba

Me metí en un vagón del metro y no he podido salir de aquí

Llevo más de tres o cuatro meses viviendo acá en el sub-suelo

En el metro

Zócalo, Hidalgo, Chabacano, he cruzado millón de veces

He querido salir por la puerta pero siempre hay alguien que empuja

Para adentro

Y cuando en las noches pienso yo en ti, se que tú te acuerdas de mí

Pero aquí atrapado en este vagón, no sé si volveré a salir…

Tururú…

Como pastillas, paletones, chocolates, chicles y salvavidas, tengo ya

Seis juegos de agujas, ocho cúters y encendedores me sobran

Creo que me ha crecido ya el pelo con la barba y las arrugas

No sé cuando es de día o de noche, no sé si llevo cien años aquí dentro

Y cuando en las noches pienso yo en ti, sé que tú te acuerdas de mí

Pero aquí atrapado en este vagón, no sé si volveré a salir

Y hay veces que te empiezo a extrañar y me dan ganas de llorar

Pues tu cara no puedo recordar y no sé si te vuelva a besar

Tururú…

Tururú…

Tururú…

Мен метро вагонына отырдым, мен бұл жерден шыға алмадым

Жер қойнауында тұрып жатқаныма үш-төрт айдан асты

Метрода

Зокало, Идальго, Чабакано, мен миллион рет кесіп өттім

Мен есіктен шыққым келді, бірақ үнемі біреу итеріп тұрады

ішінде

Түнде сені ойласам, мені есіңе түсіретініңді білемін

Бірақ, мына көлікте қамалып қалдым, мен қайтадан түсерімді білмеймін...

Туруру…

Таблеткалар, попсиклдер, шоколадтар, сағыздар және құтқарушылар сияқты менде қазірдің өзінде бар

Менде алты инелер жиынтығы, сегіз кескіш пен оттық қалды

Менің шашым сақал-мұрты өсіп, әжім болып қалды деп ойлаймын

Күн мен түннің қашан екенін білмеймін, мен мұнда жүз жыл болдым ба білмеймін

Түнде сені ойласам, мені есіңе түсіретініңді білемін

Бірақ осы көлікте тұрып қалдым, мен түсерімді білмеймін

Ал мен сені сағынып, жылағым келетін кездер болады

Мен сенің жүзіңді есіме түсіре алмаймын және сені тағы сүйетінімді білмеймін

Туруру…

Туруру…

Туруру…