The Sailor's Grave - Burl Ives

Our barque was far, far from the land

When the fairest of our gallant band

Grew deadly pale, and pined away

Like the twilight dawn of an autumn day.

We watched him through long hours of pain.

Our fears were great, our hopes in vain.

Death’s call he heard;

made no alarm.

He smiled and died in his messmate’s arms.

We had no costly winding sheet.

We placed two round shot at his feet

And in his hammock, snug and sound:

A kingly shroud like marble bound.

We proudly decked his funeral vest

With a starry flag upon his breast.

We gave him this as a badge so brave,

Then he was fit for a sailor’s grave.

Our voices broke, our hearts turned weak

And tears were seen on the brownest cheek.

A quiver played on the lip of pride

As we lowered him down our ship’s dark side.

A splash, a plunge and our task was o’er

And the billows rolled as they rolled before,

And many a prayer said to the wave

That lowered him in a sailor’s grave.

Бiздiң барк жердiң жерiнен шалғайда екен

Біздің ержүрек тобымыздың ең әділі

Өліп кететіндей бозарып, жанып кетті

Күзгі күннің ымырт таңындай.

Біз оны ұзақ сағаттық ауырсыну               бақы             ұзақ                                        |

Қорқынышымыз үлкен, үмітіміз бос болды.

Өлім шақыруын естіді;

дабыл жоқтамады.

Ол күлімсіреп, құрбысының қолында өлді.

Бізде бірде бірде-бір қымбат орам парағы болмады.

Біз оның аяғына екі раундтық оқ қойдық

Оның гамакта, тыныш және дыбыс:

Мрамор тәрізді патшалық жамылғы.

Біз оның жерлеу жилетін мақтанышпен безендірдік

Кеудесінде жұлдызды жалау.

Біз оған бұны белгі ретінде бердік,

Содан кейін ол матростың бейітіне  жарамды болды.

Дауысымыз жарылып, жүрегіміз әлсіреп қалды

Ең қоңыр щекке көз жасы көрінді.

Тәкаппар ернінде діріл ойнады

Біз оны кеменің қараңғы жағына түсірген кезде.

Шілеу, біздің міндетіміз және біздің міндетіміз o'er болды

Ал доғалар бұрынғыдай домалап кетті,

Толқынға көп дұға оқылды

Бұл оны теңізшінің қабіріне түсірді.