Что дальше? - БРАТУБРАТ

Бросил курить, бросил бродить,

Бросил искать, бросил ловить;

Я проредил ряды общения, их свёл на нить,

Стало трудно быть, стало скучно жить.

Люди глухие, скупые, немые,

Я весь в бегах от них забыл что значит выходные.

Самое время время сейчас заныть, да, но ныть не наше.

Самое время тупо спиться.

Да, но, а что дальше?

Вас, х*й, пойми чё накатать вам в пору.

Х*й пойми, кто собирает танцполы.

Сейчас так сложно оторвать своё лицо от мобилы.

Дети индиго?

Нет, школьники-имбицилы.

Как будто ничему нас жизнь не учит.

Потом, бывает как обычно, оп, момент и случай.

Потом, копаемся в себе, взгляд в потолок-седеем,

Оп, и резко взрослеем.

Я шёл домой и про себя матерился,

Задел прохожего плечом и тут же извинился.

Думал о времени, но времени попросту нету.

Плюнул, стрельнул сигарету.

Припев:

И светит солнце и снег в лицо,

Колотит сердце, в душе темно;

И пепла больше, чем огня.

Нас угощают с ладони, но мы едим с ножа.

И светит солнце и снег в лицо,

Колотит сердце, в душе темно;

И пепла больше, чем огня.

Нас угощают с ладони, но мы едим с ножа.

Лети-лети моя душа, нам тут слишком тесно.

Не заблудиться бы, найти своё место.

Всем подавай иллюзию, мало же яда,

Мы так часто забываем, что важное рядом.

Приключения любил, чуть не нашёл было…

Слава Богу живы!

Тянуло в стрёмные места, весело только ночью,

Я в детстве часто слышал, что плохо закончу.

Лишь раз живём, я слил весь негатив,

Порой, совсем без сил, но продолжаем заплыв.

Теряемся в быту, в шуме дорог, людей без лиц,

Стрёмных типов, и в край бестолковых бикс.

Знаю, как на всё забить, тут только так.

Не знаю как жить, но не тебе меня учить, дурак.

А толку жаловаться, руки сложа?

Порезав язык, мы продолжаем есть с ножа.

Припев:

И светит солнце и снег в лицо,

Колотит сердце, в душе темно;

И пепла больше, чем огня.

Нас угощают с ладони, но мы едим с ножа.

И светит солнце и снег в лицо,

Колотит сердце, в душе темно;

И пепла больше, чем огня.

Нас угощают с ладони, но мы едим с ножа.

Декабрь, 2015.

Темекіні тастаңыз, қыдыруды тастаңыз

іздеуді қойдым, ұстауды қойдым;

Мен байланыс қатарын жұқарттым, оларды жіпке келтірдім,

Болу қиын болды, өмір сүру қызықсыз болды.

Адамдар саңырау, мылқау,

Мен олардан қашып жүрмін, демалыстың не екенін ұмытып қалдым.

Енді ыңылдайтын кез келді, иә, бірақ қыңсылау біздікі емес.

Ұйықтау уақыты келді.

Иә, бірақ әрі қарай не болады?

Сіз, x * d, сізге қажет уақытта не істеу керектігін түсінесіз.

Би алаңдарын кім жинайтынын түсініңіз.

Енді ұялы телефоннан бетіңізді алу өте қиын.

Индиго балалары?

Жоқ, ақымақ мектеп оқушылары.

Өмір бізге ештеңе үйретпейтін сияқты.

Содан кейін бұл әдеттегідей болады, оп, сәт және кездейсоқ.

Содан кейін біз өзімізді зерттейміз, төбеге қараймыз, сұр түске айналамыз,

О, біз тез есейіп жатырмыз.

Мен үйге барып, өз-өзіме қарғыс айттым,

Ол өтіп бара жатқан адамды иығымен ұрып, бірден кешірім сұрады.

Мен уақыт туралы ойладым, бірақ уақыт жоқ.

Түкірді, темекі тартты.

Хор:

Ал күн жарқырап, бетке қар жауады,

Жүрегі дүрсілдеп, жан дүниесі қараңғы;

Ал оттан да күл көп.

Бізге алақаннан қызмет көрсетіледі, бірақ біз пышақтан жейміз.

Ал күн жарқырап, бетке қар жауады,

Жүрегі дүрсілдеп, жан дүниесі қараңғы;

Ал оттан да күл көп.

Бізге алақаннан қызмет көрсетіледі, бірақ біз пышақтан жейміз.

Ұш, ұш, жаным, мұнда тым көп.

Жоғалмай, өз орныңды таб.

Барлығына иллюзия, кішкентай у беріңіз,

Біз маңызды нәрсе жақын екенін ұмытып кетеміз.

Мен шытырман оқиғаларды жақсы көретінмін, мен таптым ...

Аллаға шүкір тірі!

Қараңғы жерлерге тартылады, түнде ғана көңілді,

Бала кезімнен соңым жаман болатынын жиі еститінмін.

Біз тек бір рет өмір сүреміз, мен барлық негативтерді сыртқа шығардым,

Кейде, толығымен таусылған, бірақ біз жүзуді жалғастырамыз.

Күнделікті өмірде, жолдың шуында, беті жоқ адамдарда адасамыз.

Мылқау түрлері, ал ақымақ тұмсықтардың шетіне.

Мен барлығында ұпай жинауды білемін, бұл жалғыз жол.

Мен қалай өмір сүретінімді білмеймін, бірақ мені үйретпе, ақымақ.

Қолды қайырып шағымданудың не керегі бар?

Тілді кесіп алып, біз пышақтан жеуді жалғастырамыз.

Хор:

Ал күн жарқырап, бетке қар жауады,

Жүрегі дүрсілдеп, жан дүниесі қараңғы;

Ал оттан да күл көп.

Бізге алақаннан қызмет көрсетіледі, бірақ біз пышақтан жейміз.

Ал күн жарқырап, бетке қар жауады,

Жүрегі дүрсілдеп, жан дүниесі қараңғы;

Ал оттан да күл көп.

Бізге алақаннан қызмет көрсетіледі, бірақ біз пышақтан жейміз.

Желтоқсан, 2015 ж.