The Cloud - Bill Douglas

I am the daughter of Earth and Water

And the nursling of the sky

I pass through the pores of the oceans and shores

I change, but I cannot die

For after the rain, when it never a stain

The pavilion of heaven is bare

And the winds and sunbeams with their convex gleams

Build up the blue dome of air

I silently laugh at my own cenotaph

And out of the caverns of rain.

Like a child from the womb, like a ghost from the tomb

I unrise and unbuilt it again

I bring fresh showers for the thirsting flowers

From the seas and from the streams

I bear light shade for the leaves when laid

In their noonday dreams

From my wings are shaken the dews that waken

The sweet buds every one

When rocked to rest on their mother’s breast

As she dances about the sun.

I wield the flail of the lashing hail

And whiten the green plains under

And then again I dissolve it in rain

And laugh as I pass in thunder

I am the daughter of Earth and Water

And the nursling of the sky

I pass through the pores of the oceans and shores

I change, but I cannot die

For after the rain, when it never a stain

The pavilion of heaven is bare

And the winds and sunbeams with their convex gleams

Build up the blue dome of air

I silently laugh at my own cenotaph

And out of the caverns of rain.

Like a child from the womb, like a ghost from the tomb

I unrise and unbuilt it again

Мен Жер мен Судың қызымын

Және аспанның нұры

Мен мұхиттар мен жағалаулардың кеуектерінен өтемін

Мен өзгеремін, бірақ өле алмаймын

Жаңбырдан кейін, ол ешқашан дақ түспегенде

Аспан павильоны жалаңаш

Ал желдер мен күн сәулелері дөңес жарқылдарымен

Көк күмбезді салыңыз

Мен өз кинотафыма үнсіз күлемін

Жаңбыр үңгірлерінен.

Құрсақтағы баладай                                        

Мен тұрғызып                                                                                                   тұрғыздым

Мен шөлдеген гүлдер үшін жаңа душ әкелемін

Теңіздерден және бұлақтардан

Жапырақтарды төсеу кезінде мен оларға жеңіл көлеңке қоямын

Түскі түсте

Қанаттарымнан оянатын шықтар шайқалады

Әрқайсысы тәтті бүршіктер

Анасының кеудесіне тынығу үшін тербелгенде

Ол күн туралы билегенде.

Мен бұршақты қолға аламын

Ал астындағы жасыл алқаптарды ағартыңыз

Содан кейін мен оны жаңбырда ерітемін

Мен күн күркірегенде өтіп                      мен                                                                                                                                                                                                    Мен  Күреді  К  Күреді

Мен Жер мен Судың қызымын

Және аспанның нұры

Мен мұхиттар мен жағалаулардың кеуектерінен өтемін

Мен өзгеремін, бірақ өле алмаймын

Жаңбырдан кейін, ол ешқашан дақ түспегенде

Аспан павильоны жалаңаш

Ал желдер мен күн сәулелері дөңес жарқылдарымен

Көк күмбезді салыңыз

Мен өз кинотафыма үнсіз күлемін

Жаңбыр үңгірлерінен.

Құрсақтағы баладай                                        

Мен тұрғызып                                                                                                   тұрғыздым