Cloud - Bill Douglas

I am the daughter of earth and water and the nursling of the sky

I pass throught the pores of the oceans and shores

I change, but I cannot die

For after the rain, when with never a stain

The pavilion of heaven is bare

And the winds and sunbeams with their convex gleams

build up the blue dome of air

I silently laugh at my own cenotaph

And out of the caverns of rain

Like a child from the womb, like a ghost from the tomb

I arise and unbuild it again

I bring fresh showers for the thirsting flowers from the seas and from the

streams

I bear light shade for the leaves when laid in their noonday dreams

From my wings are shaken the dews that waken the sweet birds every one

when rocked to rest on their mother’s breast as she dances about the sun

I weild the flail of the lashing hail and whiten the green plains under

and then again I dissolve it in rain and laugh as I pass in thunder

I am the daughter of earth and water and the nursling of the sky

I pass through the pores of the oceans and shores

I change, but I cannot die

For after the rain when with never a stain

The pavilion of heaven is bare

And the winds and sunbeams with their convex gleams build up the blue dome of

air

I silently laugh at my own cenotaph

and out of the caverns of rain

Like a child from the womb, like a ghost from the tomb

I arise and unbuild it again

Мен жер мен судың қызымын, көктің баласымын

Мен мұхиттар мен жағалаулардың кеуектерінен өтемін

Мен өзгеремін, бірақ өле алмаймын

Жаңбырдан кейін, ешқашан дақ қалмаған кезде

Аспан павильоны жалаңаш

Ал желдер мен күн сәулелері дөңес жарқылдарымен

көк күмбезді салыңыз

Мен өз кинотафыма үнсіз күлемін

Жаңбыр үңгірлерінен

Құрсақтағы баладай                                        

Мен тұрдым да, оны қайтадан жүргіземін

Мен теңіздер мен теңіздерден шөлдеген гүлдерге жаңа жаңбыр әкелемін

ағындар

Мен түсте түсте жатқан жапырақтарға жеңіл көлеңке қоямын

Қанаттарымнан тәтті құстарды оятатын шықтар шайқалады

аналарының кеудесіне сүйеніп, күнді билеп жатқанда

Мен кірпікті ілмектен зақым келтірдім және жасыл жазықтарды ағартыңыз

содан кейін мен тағы да жаңбырда ерітіп, күн күркіреп жатырмын

Мен жер мен судың қызымын, көктің баласымын

Мен мұхиттар мен жағалаулардың кеуектерінен өтемін

Мен өзгеремін, бірақ өле алмаймын

Ешқашан дақ қалмаған жаңбырдан кейін

Аспан павильоны жалаңаш

Ал желдер мен күн сәулелері дөңес жарқылдарымен көгілдір күмбезді құрайды

ауа

Мен өз кинотафыма үнсіз күлемін

және жаңбыр үңгірлерінен

Құрсақтағы баладай                                        

Мен тұрдым да, оны қайтадан жүргіземін