Poet - Audience

The poet wrote a sonnet to the lady in the bonnet

Whom he saw across the river from his spot beneath a tree

He wrote into his ditty that he found the lady pretty

But he really felt too tired to leave his spot beneath the tree

Won’t you cast your eyes toward me

That my own may say I love thee

Oh at last I see a lady I would wed

Pray don’t walk away and leave me

For although t’would surely grieve me

It would hurt me more to have to raise my head

She looked across the river and he felt his body shiver

But she didn’t see and walked on by his spot beneath the tree

The bonnet in a minute disappeared and all within it

And the poet sighed but wouldn’t leave his spot beneath the tree

Ақын капоттағы ханымға сонет жазды

Ол өзеннің арғы бетінде ағаштың астындағы жерінен көрген

Ол әжей ханымды әдемі деп  деп жазды

Бірақ ол ағаштың астындағы орнын қалдыра алмайтындай қатты шаршады

Маған көзіңді аудармайсың ба

Мен сені жақсы көремін деп айтуы үшін

Ақырында, мен үйленетін әйелді көрдім

Мені тастап кетпеші деп дұға ет

Өйткені бұл мені ренжітетіні сөзсіз

Бұл менің басымды көтеру керек

Ол өзеннің арғы бетіне қарады, ол өзінің денесінің дірілдеп тұрғанын сезді

Бірақ ол көрмей, ағаштың астындағы оның орнын басып жүрді

Капот бір          барлығы                         дағы барлығы       жоғалып    жоғалды

Ақын күрсінді, бірақ ағаштың түбінен орнын қалдырмады