Демоны - ATL

Крутим, вертим жернова.

Ты от души лабай, - лечи косого, жирного.

В себе души раба, найдут насквозь прошитого -

В районе живота, в конце лета паршивого.

Ты от души лабай!

Крутим, вертим жернова.

Ты от души лабай, - лечи косого, жирного.

В себе души раба найдут насквозь прошитого -

В районе живота в конце лета паршивого.

Ты от души лабай...

Ты от души лабай, ты от души лабай,

Ты от души лабай, ты от души - давай, давай, давай!

Ты от души лабай, ты от души лабай,

Ты от души лабай, ты от души - давай, давай!

Отдай себя полностью демонам, что рвут твои полости медленно.

Ты сам - суррогат цвета белого, когда твоя реальность подделана.

Опустись на дно себя водником, с этим первобытным трепетом,

И оттуда - престарым неводом, мы вытянем престранную невидаль.

В клетке грудной что-то бьется безумно - это стоглавое стадо бизонов,

Брынча на фибрах разбудим Везувий, и пусть исход будет прискорбным.

Тут, в пустоту... Тут в пустоту выход искомый,

Но всяким разрядом дефибриллятора вытянут из комы.

Мы рифмы не зря швырнем, там где нас не взять живьем -

Железнодорожным эшелоном, мы дымом дышим тяжело.

Вот дерьмо, это паршивое лето продолжим зимой;

И пусть из этой бреши в башке свой свет прольет холодный ксенон.

И всех - тех демонов, что кинутся плясать за нами,

Мы в этом - чистом поле встретим светом доблестным.

Боюсь не подобрать слов к тому, что не описать словами,

А остальное, как-то до весны....

Крутим, вертим жернова.

Ты от души лабай, - лечи косого, жирного.

В себе души раба найдут насквозь прошитого -

В районе живота, в конце лета паршивого.

Ты от души лабай!

Крутим, вертим жернова.

Ты от души лабай, - лечи косого, жирного.

В себе души раба найдут насквозь прошитого -

В районе живота в конце лета паршивого.

Ты от души лабай...

Ты от души лабай, ты от души лабай,

Ты от души лабай, ты от души - давай, давай, давай!

Ты от души лабай, ты от души лабай,

Ты от души - давай, давай!

Отдай себя полностью демонам, штурмуют твои полости медленно.

Ты сам - суррогат цвета белого, когда твоя реальность подделана.

Опустись на дно себя водником, с этим первобытным трепетом,

И оттуда - престарым неводом, мы вытянем престранную невидаль.

Біз бұраймыз, біз диірмен тастарын айналдырамыз.

Сіз шын жүректен лабай - қиғаш, май емдеңіз.

Құлдың жан дүниесінде олар оның тігілгенін табады -

Іште, жаздың аяғында лас.

Сіз шын жүректен лаби!

Біз бұраймыз, біз диірмен тастарын айналдырамыз.

Сіз шын жүректен лабай - қиғаш, май емдеңіз.

Құлдың жаны өз-өзінен табылады -

Жаздың аяғында құрсақ қуысында.

Сіз шын жүректен...

Жүректен шыққан лабай, жаннан шыққан лабай,

Жүректен шыққан лабайсың, жүректен сен – кел, кел, кел!

Жүректен шыққан лабай, жаннан шыққан лабай,

Жүректен шыққан лабай, шын жүректен сен – кел, кел!

Сіздің қуыстарыңызды баяу жыртатын жындарға толығымен беріңіз.

Сіздің шындықыңыз жалған болған кезде сіз ақ түстің суррогатсыз.

Осы алғашқы толқумен сушы ретінде өзіңіздің түбіңізге түсіңіз,

Ал ол жерден - ескі тормен біз біртүрлі ғажайыптар әлемін шығарамыз.

Кеуде торында бірдеңе ессіз соғып жатыр - бұл жүзбасты бизон табыны,

Талшықтарда Везувийді оятайық және нәтиже өкінішті болсын.

Міне, қуысқа... Міне, қуысқа, сен іздеген жолға,

Бірақ дефибриллятордың әрбір разряды оны комадан шығарады.

Біз рифмаларды босқа тастамаймыз, онда бізді тірі қалдыруға болмайды -

Темір жол эшелоны, түтінмен қатты дем аламыз.

Шүкір, мына лас жазды қыста жалғастырайық;

Ал суық ксенон басындағы бұл саңылаудан нұрын төге берсін.

Бізден кейін билеуге асығатын жындардың бәрі,

Осы ашық далада біз батыл нұрмен кездесеміз.

Сөзбен айтып жеткізу мүмкін емес нәрсеге сөз таппаудан қорқамын,

Ал қалғаны, әйтеуір көктемге дейін ....

Біз бұраймыз, біз диірмен тастарын айналдырамыз.

Сіз шын жүректен лабай - қиғаш, май емдеңіз.

Құлдың жаны өз-өзінен табылады -

Іште, жаздың аяғында лас.

Сіз шын жүректен лаби!

Біз бұраймыз, біз диірмен тастарын айналдырамыз.

Сіз шын жүректен лабай - қиғаш, май емдеңіз.

Құлдың жаны өз-өзінен табылады -

Жаздың аяғында құрсақ қуысында.

Сіз шын жүректен...

Жүректен шыққан лабай, жаннан шыққан лабай,

Жүректен шыққан лабайсың, жүректен сен – кел, кел, кел!

Жүректен шыққан лабай, жаннан шыққан лабай,

Сіз шын жүректен - келіңіз, келіңіз!

Өзіңізді жындарға толығымен беріңіз, олар сіздің қуыстарыңызға баяу шабуыл жасайды.

Сіздің шындықыңыз жалған болған кезде сіз ақ түстің суррогатсыз.

Осы алғашқы толқумен сушы ретінде өзіңіздің түбіңізге түсіңіз,

Ал ол жерден - ескі тормен біз біртүрлі ғажайыптар әлемін шығарамыз.