Вдаль - Арда

Я один… небо плачет и зовет.

Нету сил пройти

Той тропой сгоревших звезд

И отдаться пустоте…

Чьи-то лица вокруг,

В них не нужно умирать.

Ты так близко, но круг

Невозможно разорвать,

Во тьме нет больше меня…

Вдаль, вдаль улетай

В тот далекий край

Где душа свободна…

Знай, что там слова чисты,

Прозрачны, и не сможешь ты Сказать, в них прав я, или нет,

И пусть никто не даст ответа.

Возьми меня, и улетим

На крыльях призрачной мечты…

Тобой я жил, и умирал…

Сон — это плен твоих глаз…

Мен жалғызбын... аспан жылап, шақырады.

Менің баруға күшім жоқ

Жанған жұлдыздардың сол жолы

Және бослыққа берілу...

Айналада кейбір жүздер

Оларға өлудің қажеті жоқ.

Сіз өте жақынсыз, бірақ шеңбер

Бұзу мүмкін емес

Қараңғыда енді мен жоқ...

Ұшып кет, ұшып кет

Сол алыс жерге

Жан еркін болған жерде...

Таза сөз барын біл,

Мөлдір, және сіз менің оларда дұрыс екенімді немесе жоқтығын айта алмайсыз,

Және ешкім жауап бермесін.

Мені алып, ұшып кетелік

Аруақты арманның қанатында...

Сенімен өмір сүрдім де, өлдім де...

Ұйқы - көздің тұтқыны...