Мрак - Арда

Род, я сын Твой,

Может я слепой, но вижу слишком хорошо.

Я — вот лик мой, волк — мой лик второй,

Я демон из глуши лесной.

Может быть, не там я искал,

И что-то не так, словно потерял

Слов дар, сон и покой,

Я спорил с самой судьбой…

Вирий видел я,

Велес ждал меня,

Перуну клялся и мечу.

Там, где нет дня,

В царстве огня сам задул свою свечу.

Книга Судеб — Ты мне больше не страшна!

Мой последний бой…

Буду рабом, буду слугой,

Буду бежать вдаль за тобой…

Пей мою кровь — это не яд,

Звери не знают дороги назад.

Вот и ответ, сломлен хребет,

Но мне не познать серый рассвет,

Выпадет снег в чаще лесной,

Только в душе жалобный вой…

Книга Судеб — Ты мне больше не страшна!

Мой последний бой…

Буду рабом, буду слугой,

Буду бежать вдаль за тобой…

Пей мою кровь — это не яд,

Звери не знают дороги назад.

Вот и ответ, сломлен хребет,

Но мне не познать серый рассвет,

Выпадет снег в чаще лесной,

Только в душе жалобный вой…

Род, мен сенің ұлыңмын,

Мүмкін мен соқыр шығармын, бірақ мен тым жақсы көремін.

Мен – менің бетім, қасқыр – менің екінші бетім,

Мен орманның шөлінен келген жынмын.

Мүмкін мен іздеген жерде емес,

Ал бір нәрсе дұрыс емес, жоғалғандай

Сөздер сыйлық, ұйқы және тыныштық,

Тағдырдың өзімен таластым...

Мен Вириді көрдім

Мені Велес күтіп тұрды

Перун қылышқа ант берді.

Күн жоқ жерде

От патшалығында шырағын өзі сөндірді.

Тағдыр кітабы - Сіз енді менен қорықпайсыз!

Менің соңғы шайқасым...

Мен құл боламын, қызметші боламын

Мен сен үшін қашамын...

Менің қанымды іш, бұл улы емес

Жануарлар кері жолды білмейді.

Міне, жауап, арқа сынды,

Бірақ мен білмеймін сұр таңды,

Орманға қар жауады,

Тек жан дүниесінде мұңды жылау...

Тағдыр кітабы - Сіз енді менен қорықпайсыз!

Менің соңғы шайқасым...

Мен құл боламын, қызметші боламын

Мен сен үшін қашамын...

Менің қанымды іш, бұл улы емес

Жануарлар кері жолды білмейді.

Міне, жауап, арқа сынды,

Бірақ мен білмеймін сұр таңды,

Орманға қар жауады,

Тек жан дүниесінде мұңды жылау...