Soneto De Separacao - Antonio Carlos Jobim, Vinícius de Moraes

De repente do rio fez-se o pranto

Silencioso e branco como a bruma

E das bocas unidas fez-se a espuma

E das mãos espalmadas fez-se o espanto

De repente da calma fez-se o vento

Que dos olhos desfez a última chama

E da paixão fez-se o pressentimento

E do momento imóvel fez-se o drama

De repente, não mais que de repente

Fez-se de trsite o que se fez amante

E de sozinho o que se fez contente

Fez-se do amor próximo, distante

Fez-se da vida uma aventura errante

De repente, não mais que de repente

Кенет өзеннен жылау естілді

Тыныш және тұман сияқты ақ

Ал біріктірілген ауыздардан көбік жасалды

Ал шашылған қолдардан таң қалды

Тыныштықтан кенет жел соқты

Бұл көзден соңғы жалынды өшірді

Ал алдын ала ескерту құмарлықтан    келді

Қозғалмайтын сәттен бастап драма жасалды

Кенеттен, кенеттен артық емес

Ғашыққа айналғаны мұңды болып шықты

Және бір өз өзін бақытты болдырған жалғыз неден 

Ол жақын, алыс махаббаттан жасалған

Өмір кезбе шытырманға айналды

Кенеттен, кенеттен артық емес