Escarlata - Anier, Dualy

¿Cuál es el sentido de la vida?

El cerebro hace preguntas

El corazón da las respuestas

La vida no tiene sentido

¡Vive!

¡Vive!

Mírame a la cara pero pídeme perdón

Me salió barata la daga en el corazón

Mi sangre escarlata, bébete la poción

Quedarás majara y creo que eso no es lo mejor

Un diamante pulido es el que luce al exterior

Pero un chico reprimido se drogará pese al sol

Otro se enfada cuando pierde a un seguidor

Pero todo es fruto de vuestra puta imaginación

Tú haces pucheritos porque te da miedo el parque

Tienes la cabeza perfectamente amoldable

Piensas muy poquito, si quieres yo te echo un cable

Cátate mis temas pero escucha bien las frases

Siente que te fallo pero fállame, mátame

Hay ruido en la sala pero cálmense, duérmanse

Hay algún problema pero tiranse, ya no hay fe

Si no busco la puta solución;

nunca la tendré

Tu verás lo que harás, yo ya sé que correré

Suenan las sirenas si se acerca alguien con un 'por qué'

Censuran las mentes que se salen de su puto game

No quieren que te des cuenta de todo eso

Fuck su fame!

Qué farsa, te crees lo que cuentan y lo tragas

No sé cómo no te dan mal sabor sus palabras

Qué poco creas y aunque no lo creas eso salva

Si yo no creo en mi mundo y sigo en el tuyo me matan

Me enerva

Cuido la sangre que me envenena pa' que duela;

Y siga dando fruto pa' mis temas

Estoy gritando pero creo que tú de mientras;

agachas la cabeza y obedeces al

sistema

Me comporto para parecer un ser humano

Sintiéndome libre dentro de un millón de esclavos

En mentes, que están mal y van llorando

Pero no mueven ni un puto dedo para resolverlo

Cada vez que salgo a la calle me enveneno

Niños tristes llorando, mirando para el suelo

Caras largas de currantes en el metro

Y ojitos que me ponen con lástima to' los perros

No voy a vivir por vuestra mierda de sueldo

Tengo claro que me saco una choza con esto

Si me sale mal sé que me sobrará un huevo

Para buscarme la vida y vivir por cuatro euros

Es que la diferencia entre nosotros es esta;

Yo sé lo que quiero y tú no sabes una mierda

Tú vives como te han enseñado y a la mierda!

Qué sepas que tu futuro será una puta mierda

Claro, claro que duele escribir dolencias

Pero al menos intento conseguir que alguien me entienda

Me atrapa un círculo vicioso que endeuda

Lo digo claro, corre y sálvese quién pueda

No es el arma quien dispara, ni la droga la que mata

Sino las personas que nunca han sabido usarla

La impotencia que el artista y es el que se engancha

Aunque contar tanta mierda a veces da vergüenza

Tú me ves sufrir y crees que somos iguales

Pero no tienes ni puta idea de mis percales

No sabes quién aunque entre to' los chavales

Idolatráis a Anier por contar cuatro retales

Claro, claro que sois to’s muy subnormales

No te puedes poner un precio si no lo vales

Sé que la verdad muchas veces te duele

Pero pagaría por escuchar solamente verdades

Busco la calma para evadirme

Te regalo mi mente y no querrás sustituirme

Si quieres algo;

empieza por hablarme

Soy la mancha que no puede diluirse

Ya no sé si me siento vacía o llena

En algún lugar deben permanecer todas mis letras

La cicatriz que me escuece, ya me envenena

Y la sangre que pierdes se me convierte en arena

En un desierto justificando el paso del tiempo

Hablo de segundos;

de segundos que no tengo

Me invento una línea imaginaria de momentos

Que rompería si tuvieran carne y hueso

Me rompo, pero sé que me reconstruyo

No toques lo que algún día dejó de ser tuyo

A pesar de ser un huracán sé que fluyo

No conozco tu futuro pero me lo intuyo

Eyo!, sé que me estoy partiendo todo el cuello

Fallo!, pero me enorgullezco por ello

Gallo!, se vuelve gallina ante el resto

No me dieron tinta pero dejaré mi sello

Soy una gacela en una jaula pa' leones

Harta de escuchar vuestras supersticiones

A mi me la suda que tú nunca me valores

Pero no pises mi jardín si estoy sembrando flores

No cierres mi mente matando a los pensadores

Ni digas 'para siempre' si prometes y lo rompes

Miro pal' frente esperando tiempos mejores

Si mata la avaricia de escribir tantos renglones

Өмірдің мәні неде?

Ми сұрақтар қояды

Жүрек жауап береді

Өмірдің мәні жоқ

Ол өмір сүреді!

Ол өмір сүреді!

Менің бетіме қара, бірақ кешірім сұра

Менің жүрегімдегі қанжар арзан болды

Менің қызыл қаным, ерітпе іш

Сіз жынды боласыз және менің ойымша, бұл ең жақсы емес

Жылтыратылған гауһар - сыртынан жарқыраған

Бірақ қуғын-сүргінге ұшыраған бала күнге қарамай есірткі қабылдайды

Басқасы ізбасарын жоғалтқанда ашуланады

Бірақ мұның бәрі сіздің қиялыңыздың жемісі

Сіз саябақтан қорқасыз деп дірілдейсіз

Сізде тамаша бейімделетін бас бар

Сіз өте аз ойлайсыз, егер қаласаңыз, мен сізге кабель беремін

Менің әндерімді тыңдаңыз, бірақ сөз тіркестерін жақсы тыңдаңыз

Мен сені сәтсіздікке ұшыратқанымды сезін, бірақ мені жіберіп ал, мені өлтір

Бөлмеде шу бар, бірақ тынышталыңыз, ұйықтаңыз

Мәселе бар, бірақ өзіңізді тастаңыз, енді сенім жоқ

Егер мен шешімді іздемесем;

менде ол ешқашан болмайды

Сіз не істейтініңізді көресіз, мен жүгіретінімді бұрыннан білемін

Егер біреу «неге» деп жақындаса, сирена естіледі

Олар өздерінің ойыннан шыққан ақыл-ойды цензуралайды

Олар сенің мұның бәрін түсінгеніңді қаламайды

Оның атағын құрт!

Не деген фарс, олардың айтқанына сеніп, жұтасың

Оның сөзі саған қалай ұнамайтынын білмеймін

Сіз қаншалықты аз сенесіз, тіпті сенбесеңіз де, бұл құтқарады

Егер мен өз әлеміме сенбей, сенікіде жүрсем, олар мені өлтіреді

бұл мені алаңдатады

Мені уландыратын қанды ауыртатындай етіп күтемін;

Әндеріме жемісін бере беріңіз

Мен айқайлап жатырмын, бірақ менің ойымша, сіз бұл уақытта;

басыңды иіп, мойынсұн

жүйесі

Мен өзімді адам сияқты көремін

Миллион құлдың ішінде өзін еркін сезіну

Ойларында, олар қателесіп, жылап жатыр

Бірақ олар оны шешу үшін саусақтарын көтермейді

Көшеге шыққан сайын өзімді улаймын

Көңілсіз балалар жерге қарап жылайды

Метродағы жұмысшылардың ұзын жүздері

Және барлық иттерге жаным ашитын кішкентай көздер

Мен сенің ақшаң үшін өмір сүрмеймін

Мен мұнымен саятшылық алатыным анық

Егер ол дұрыс емес болса, менде жұмыртқа қалатынын білемін

Өмірімді тауып, төрт еуроға өмір сүру үшін

Біздің арамыздағы айырмашылық мынада;

Мен не қалайтынымды білемін, ал сен ештеңе білмейсің

Сіз үйреткендей өмір сүресіз және оны ренжітесіз!

Болашағыңның сұмдық болатынын біл

Әрине, ауруды жазудың өзі ауырады

Бірақ, кем дегенде, біреудің мені түсінуіне тырысамын

Мен қарызға батқан тұйық шеңбердің құрсауында қалдым

Мен мұны анық айтамын, жүгіріп, кім алады өзіңізді құтқарыңыз

Атқан мылтық емес, өлтіретін есірткі емес

Бірақ оны қалай пайдалану керектігін ешқашан білмейтін адамдар

Артист пен ілмекке ілінетін импотенция

Осыншама сөз айту кейде ұят болады

Сіз менің қиналып жатқанымды көріп, бізді бірдей деп ойлайсыз

Бірақ сен менің каликоларым туралы білмейсің

Сіз балалардың арасында кім екенін білмейсіз

Сіз төрт қалдықты санағаныңыз үшін Аниерді пұттайсыз

Әрине, сіздердің барлығыңыз өте субнормальсызсыздар

Егер сіз оған лайық болмасаңыз, өзіңізге баға қоя алмайсыз

Шындық сені жиі ренжітетінін білемін

Бірақ мен тек шындықты есту үшін төлейтін едім

Мен қашу үшін тыныштық іздеймін

Мен саған ақылымды беремін, сен мені алмастырғың келмейді

Егер сіз бірдеңе алғыңыз келсе;

менімен сөйлесуден бастаңыз

Мен сұйылтуға болмайтын дақпын

Мен енді өзімді бос сезінемін бе, әлде тоқ па, білмеймін

Менің барлық өлеңдерім бір жерде қалуы керек

Мені шаққан тыртық мені улап жібереді

Ал сен жоғалтқан қан мен үшін құмға айналады

Уақыттың өтуін ақтайтын айдалада

Мен секундтар туралы айтып отырмын;

Менде жоқ секундтар

Мен сәттердің ойдан шығарылған желісін ойлап табамын

Еті мен қаны болса несі бұзылар еді

Мен сындым, бірақ мен өзімді қалпына келтіретінімді білемін

Бір күні сенікі болудан қалған нәрсеге қол тигізбе

Дауыл болса да, мен ағып жатқанымды білемін

Мен сіздің болашағыңызды білмеймін, бірақ мен оны сезінемін

Ейо! Мен мойынымды сындырып жатқанымды білемін

Мен сәтсіздікке ұшырадым!, бірақ мен оны мақтан тұтамын

Әтеш!, қалғандарынан бұрын тауықты айналдырады

Олар маған сия бермеді, бірақ мен мөрімді қалдырамын

Мен арыстандар торындағы қарақұйрықпын

Сенің ырымдарыңды тыңдаудан шаршадым

Сіз мені ешқашан бағаламағаныңыз мені терлейді

Бірақ мен гүл егіп жатсам, менің бақшамды баспа

Ойшылдарды өлтіру үшін менің ойымды жаппа

Уәде беріп, бұзсаңыз да «мәңгілік» деп айтпаңыз

Мен жақсы уақыттарды күтіп, алға қараймын

Осыншама жол жазудың сараңдығы өлтірсе