Drowned Divine - Angellore

An anguish stirs my thoughts

Yet that won’t last in me

For I am but a ghost

No regrets left behind

Misery I endured

On my earthly path I dwell within this swamp

Fated here to stay

This dark dread haven

Where lovers drown

And my laments will echo

In the freezing winds

I extinguished my strengths and my own being

A hole into your heart

I yearn for more than I can feel

And then you shudder with horror!

By now, my sight grows dim

Who will be there for me

To smile and dry my tears?

I’m like a withered rose

Alone eternally

No spark within the night

Nor moonlit sky to guide my way

It’s my end

I surrender to pain

So many tears I shed on this hollow path

My scattered dreams, covered in dust

Adorned in ashes

A gloomy drizzle froze every bit of my heart

Soon I will dissolve in this forsaken realm

And I ask nothing of you, distraught wanderer

But to sprinkle my corpse with a little tear

Flowers of the spectral garden may wither and die

But your sorrow will live on, sealed within my scars

Forever

I heard her stifled cries

What deathly pallor upon her face!

They poisoned all my nights!

Only I could hold her close to me!

Me!

I saw her in a dream

I kissed her lifeless hand

But then she disappeare

Within the limbs of your own hell!

When dawn whitened the heights

And night dissolved in tears

Then a red sun rose

And unveiled all the fears

He forgot his vow

Lost track of his own will

He’ll find in death his long-lost sleep

Ойларымды    бір аз                                                                

Дегенмен бұл менде ұзаққа созылмайды

Өйткені мен бір элеспін

Артында өкініш қалмады

Мен бастан кешірдім

Мен жер жолында осы батпақтың ішінде тұрамын

Осы жерде қалу тағдыр

Бұл қараңғы қорқынышты баспана

Ғашықтар суға батқан жерде

Менің зарларым жаңғырық болады

Қатты желдерде

Мен өзімнің күштерімді сөндірдім және өзім

Жүрегіңізге саңылау

Мен сезінгеннен де көп нәрсені аңсаймын

Сосын сіз қорқыныштан дірілдейсіз!

Қазір менің көзім қараланған

Мен үшін кім болмақ

Күлімсіреп, көз жасымды құрғату үшін бе?

Мен солған раушан гүлі сияқтымын

Мәңгілік жалғыз

Түнде ұшқын болмайды

Айлы аспан да маған жол көрсету үшін

Бұл менің соңым

Мен азапқа  берілемін

Осы қуыс жолға көп жас төктім

Шаң басып, шашыраңқы армандарым

Күлмен безендірілген

Мұңды жаңбыр менің жүрегімді мұздатты

Көп ұзамай мен осыған дейін еридім

Ал мен сенен ештеңе сұрамаймын, қиналған қаңғыбас

Бірақ мәйітім аз көз жас                                                                         аз         аз              аз              көз           көз               көз                көз                                      көз көз жас                                                                               

Спектрлік бақтың гүлдері солып, өлуі мүмкін

Бірақ сенің қайғың менің тыртықтарымның ішінде мөрленіп қалады

Мәңгі

Мен оның тұншығып жылағанын естідім

Оның жүзі қандай өлімші бозарған!

Олар менің барлық түндерімді улады!

Тек мен оны өзіме жақын ұстай аламын!

Мен!

Мен оны түсімде көрдім

Мен оның жансыз қолын сүйдім

Бірақ кейін ол жоғалып кетеді

Өзіңіздің тозақыңыздың қол астында!

Таң атқанда биіктерді

Ал түн көз жасына еріп кетті

Содан қызыл күн шықты

Және барлық қорқыныштарды ашты

Ол антын ұмытты

Өз еркінен айырылды

Ол ұзақ уақыт жоғалтқан ұйқысын өлгенде табады