Desert of Rain live 1994 - Andreas Vollenweider, Eliza Gilkyson

Life in the desert of rain

We are the people who live on this plain

Waking and sleeping we wander alone

Through the wind, the sand and the stones

And the rain flashes glimmers of gold

To pleasure our eyes in the cold

No long — ago songs to poison our souls

And tomorrow never unfolds

Here are no paintings

Here spin no tales

Here lives no poet

There’s no hiding ourselves

Hard are the flints of our hearts

They link us together and keep us apart

My path crossed yours in the dark

We touched and both saw the spark

And the spark grew to flame and white heat

As our spirits awoke to a thundering beat

And the drum sings the language of time

Where your rivers flow into mine

(a glow is in the desert of rain)

Here is a painting

Here spins a tale

Here is a poem

Here’s a shelter for us You move on, you move on…

Beyond the horizon you’re gone

And the rain flashes glimmers of gold

But I’m cold, i’m freezing cold

And cold is the blade that cuts deep

From the shadows of you to my waking sleep

And the drum says a tale has been born

While i live like a flame in a storm

You’ll be the painting

You’ll be the tale

You’ll be the poem

I will tell to myself

Жаңбырлы шөлдегі өмір

Біз бұл жазықта тұратын адамдармыз

Оянып, ұйықтап, жалғыз қыдырамыз

Жел, құм және тастар арқылы

Ал жаңбыр алтынның нұрын шашады

Суықта көзімізді қуанту үшін

Ұзақ уақыт бұрын әндер біздің жанымызды уландыруға арналған

Ал ертең ешқашан ашылмайды

Мұнда картиналар  жоқ

Мұнда ертегілер жоқ

Мұнда ақын өмір сүрмейді

Бізді жасыратын жоқ

Жүрегіміздің шақпақ тастары қиын

Олар бізді                                                                                                                                                                                                                             |

Менің жолым сені қараңғыда  кесіп өтті

Біз тиіп, екеуіміз де ұшқынды көрдік

Ал ұшқын жалынға және ақ ыстыққа айналды

Рухымыз күннің күркіреуінен  оянды

Ал барабан уақыт тілін ән салады

Сенің өзендерің маған құятын жерде

(жаңбырлы шөлде жарқыраған )

Міне сурет 

Мұнда ертегі айналады

Міне   өлең

Міне, біз үшін басна Сен алға, сен алға...

Көкжиектен тыс сіз кеттіңіз

Ал жаңбыр алтынның нұрын шашады

Бірақ мен тоңып тұрмын, тоңып тұрмын

Ал суық — терең кесетін пышақ

Сенің көлеңкеңнен бастап, менің оянған ұйқыма дейін

Ал барабан ертегінің пайда болғанын айтады

Мен дауылдағы жалын сияқты өмір сүріп жатқанда

Сіз сурет боласыз

Сіз ертегі боласыз

Сіз өлең боласыз

Мен өзіме айтамын