Agonía - Anabantha

Cuando la noche atrapa el dia

Y la luna se impone al fin

El temor empieza surgir

La sangre es presa del placer

Y de mis manos fuera de mi

Entre sollozos mi vida se va

Emprendo el viaje en este barco

De nostalgia al mas alla

Lugubre viento abraza mi cuerpo

Aspero suelo acaricia mi rostro

Mis ojos cierran la puerta del mundo

Me desvanezco como el polvo

Navio en las penumbras acompa ado de mi sombra

Sigilosa y callada evocando recuerdos

Emprendere el viaje en este barco de nostalgia

Y de guia la tristeza me llevara cerca de ti

Түн күндізді ұстағанда

Ақырында ай жеңеді

Қорқыныш пайда бола бастайды

Қан рахатқа жем болады

Ал менің қолымнан

Жылау арасында менің өмірім өтеді

Мен саяхатты осы кемеден бастаймын

Сағыныштан кейінгі өмірге дейін

Мұңды жел денемді құшақтайды

Дөрекі жер бетімді сипады

Менің көзім дүние есігін жабады

Мен шаң сияқты сөнемін

Менің көлеңкеммен бірге көлеңкеде кеме

Жасырын және тыныш естеліктер

Мен саяхатты осы сағыныш кемесінде аламын

Ал жол көрсетуші ретінде мұң мені өзіңе жақындатады