Retrospect - Ambleside

This small glimpse of light that used to be my life

So visible in this darkness burning bright

I was weighed down by nothing

But i was weighed down by everything

An average morning converted me to light

The sound of that plane still roars inside

I was no one to myself, no one to others

I passed away without saying i love you to my mother

I had so much to live for

So much room to grow

People who adored me

And a love filled home

But I was always blinded

Blinded by myself

And its hard to be reminded

until the time left expires

No expression, No closure, no meaning.

alone in a space where no one can hear me

Im forced to look down at the people i took for granted

Struggling, suffering.

They genuinely need me

I had so much to live for

So much room to grow

People who adored me

And a love filled home

But I was always blinded

Blinded by myself

And its hard to be reminded

until the time left expires

And i keep asking myself

Where did i go wrong?

Now im just space

And I am nothing

I am the air around you.

And Im so sorry.

Бұрынғы өмірім болған бұл кішкентай жарық

Жарқын жанып тұрған бұл қараңғыда соншалықты көрінетін

Мені ештеңе салмақтады

Бірақ мені бәрі ауыртпалық                    бәр нәрсеге  салмақты               бәр нәрседен  салмақты

Орташа таң мені жарық     айландырды

Сол ұшақтың дыбысы әлі де іште естіліп тұр

Мен өзіме ешкім болмадым, басқаларға ешкім болмадым

Мен анама сені жақсы көремін деп айтпай өмірден өттім

Менің өмір сүруім көп болды

Өсіруге көп орын

Мені жақсы көретін адамдар

Үйді махаббатқа толтырды

Бірақ  мен әрқашан соқыр болдым

Мен өзім соқырмын

Еске       қиын                                          

қалған уақыт біткенше

Ешқандай өрнек жоқ, жабық, мағынасы жоқ.

мені ешкім ести алмайтын кеңістікте жалғыз

Мен өзім алған адамдарға қарауға мәжбүрмін

Күресу, қиналу.

Олар маған шын керек

Менің өмір сүруім көп болды

Өсіруге көп орын

Мені жақсы көретін адамдар

Үйді махаббатқа толтырды

Бірақ  мен әрқашан соқыр болдым

Мен өзім соқырмын

Еске       қиын                                          

қалған уақыт біткенше

Мен өзімнен сұрай беремін

Мен қай жерде қателестім?

Енді мен жай ғана кеңістікпін

Және мен ештеңе емеспін

Мен  сенің айналаңдағы ауамын.

Және мен кешіріңіз.