Atlantis - Alphonzo, Figub Brazlevic

Das ist splitterndes Glas

Zwischen schmutzigen Fersen

Die Akropolis schwankt auf den Schultern der Erde

Auf ihrem Rücken wüten mächtige Heere

Eine ganze Nation kämpft um Land in der Ferne

Sie wissen nichts davon das Poseidon wütend ist

Blitze schickt und ihr Heim in kleine Stücke bricht

Die Strassen flutet und die Felder zerpflückt

Er entledigt sich dem Schmutz

Fordert sein' Teil zurück

In der Stadt herrscht die Hektik

Glaube und Technik

Alles gut vernetzt aber auch etwas dreckig

Die Köpfe der Atlanter haben eine dicke Speckschicht

Doch bleiben wie die Stadt antik und zerbrechlich

Wasser knallt und peitscht mit dem Wind

Bändigt hohe Mauern die für die Ewigkeit sind

Untergangsmelodien, polyphone Synphonien

Wind, Wellen und ein wenig Anarchie

In der Kriegsindustrie lief es doch so gut wie nie

Expansion durch die Legebatterie

Und der Übermensch glaubt dass ihn die Technik schützt

Nur rennen kann er nicht weil er ja ständig sitzt

Der letzte Tag in Atlantis

Die Erde spaltet sich zerfetzt jeden Landstrich

Eine Legion mit technokratischer Handschrift

Verfällt ihrem Wahnsinn

Währen die Wellen ihre Paläste zerschlagen

Immernoch die selben Gremien

Die letzten Überlebenden

Die irgendwelche Feden spinn'

Das Fieber steigt und zerteilt ihren Geist

Wie die Säulen aus Gold stürzen Sie in sich ein

Schwarzblaue Wolken bilden eine Einheit

Blitze, Regen, Dunkelheit

Fünfzig Meter hohe Wellen stellen unter Beweis

Dass der ständig Redende auch irgendwann einmal schweigt

Und eine Sekunde wird zu einer Ewigkeit

Sie erstarren zu Stein

Die Zeit gedehnt bis zur Unkenntlichkeit

Füllen sich das erste Mal unendlich frei

Das Gewicht schwer wie Blei

Wunde Kniee auf Asphalt

Wassermassen, Mauerwerk und Schwermetall

Auf zwei fällt alles direkt auf sie ein

Kein Land mehr in Sicht

Ihre Ära ist vorbei

Nur ein paar Gebetsstätten feiern mit Wein

Und sie trotzen dem Schein

Auf das alles so bleibt

Das Abschiedslied spielt der Geiger dann allein

Der letzte Tag in Atlantis

Die Erde spaltet sich zerfetzt jeden Landstrich

Eine Legion mit technokratischer Handschrift

Verfällt ihrem Wahnsinn

Währen die Wellen ihre Paläste zerschlagen

Бұл әйнек сындырады

Лас өкшелердің арасында

Акрополь жердің иығында тербеледі

Арқасында құдіретті әскерлер

Бүкіл халық алыстағы жер үшін күресіп жатыр

Олар Посейдонның ашулы екенін білмейді

найзағай жіберіп, үйлерін кішкене бөліктерге бөледі

Көшелерді су басып, егістік жерлер жыртылып жатыр

Ол кірден құтылады

Оның үлесін қайтарыңыз

Қала қарбалас

сенім және технология

Барлығы жақсы қосылған, бірақ сонымен бірге біраз лас

Атлантикалықтардың бастарында қалың май қабаты бар

Бірақ қала ежелгі және нәзік болып қала береді

Су желмен бірге соғып, қамшылайды

Мәңгілікке арналған биік қабырғаларды ұстайды

Ақырзаман әуендері, полифониялық симфониялар

Жел, толқын және сәл анархия

Соғыс индустриясында жағдай бұрынғыдан да жақсы болды

Батареяны төсеу арқылы кеңейту

Ал супермен технология оны қорғайды деп есептейді

Ол үнемі отыратындықтан жүгіре алмайды

Атлантида соңғы күн

Жердің әр жерінде жер жарылып кетеді

Технократиялық қолтаңбасы бар легион

оның ақылсыздығына көнеді

Толқындар сарайларын қиратып жатқанда

Әлі де сол денелер

Соңғы аман қалғандар

кез келген қауырсынды айналдыратын

Қызуы көтеріліп, оның санасын сындырды

Алтын діңгектердей, өзіңе-өзің құлайсың

Қара-көк бұлттар бірлікті құрайды

Найзағай, жаңбыр, қараңғылық

Оған биіктігі елу метрлік толқындар дәлел

Үнемі сөйлейтін адам бір кезде үнсіз қалады

Ал секунд мәңгілікке айналады

Олар тас болып қатып қалады

Уақыт адам танымастай созылды

Бірінші рет шексіз тегін толтырыңыз

Салмағы қорғасындай ауыр

Асфальтта тізе ауырады

Су массалары, кірпіш және ауыр металдар

Екінші жағынан, бәрі тікелей оларға келеді

Енді жер көрінбейді

Сіздің дәуіріңіз аяқталды

Тек кейбір ғибадат орындары шараппен тойлайды

Және олар сыртқы көріністерге қарсы тұрады

Бәрі сол күйінде қалуы үшін

Содан кейін скрипкашы қоштасу әнін жалғыз орындайды

Атлантида соңғы күн

Жердің әр жерінде жер жарылып кетеді

Технократиялық қолтаңбасы бар легион

оның ақылсыздығына көнеді

Толқындар сарайларын қиратып жатқанда