Hayalin Yeri Yok - Allame

Zamanda yolculuk zararla son bulur azarla korkunu

Bir mektuptur kalan masanda bulduğun

Yazında soluduğun kışında nefessizim aniden

O an belirdi gökyüzünde sert kobalttan maviler

Anlat teban ile eskiyen çocukluğuna ayarsın

Umutların yok göz yaşlarına merdiven dayarsın

Manasız belirsiz hatıralar diş geçirdi etime

Boş vermişlik iyiden iyiye hasar verdi bütün gücüme

Çok küçükken öcüler ağlatırdı şimdi pembeleşti

Var olmanın gereksizliğiyle iyice ötekileştim

Tam yirmi beş yıl eşlik etti karanlık aydınlık ağı

Aydınlık terk etti bak karanlıkla var kan bağım

Bir defter bin ağıt, insan etten dil ağır

Tek sebepten yazar eller gel küfret de bağır

Sanki sağır hayat duymuyor kalleş bana bayağı

Sokaklar bu serseriyi yakın tanır açık yaka bağır

Hayalin yeri yok, zamanı sar ellerimden kayıp gidiyor

Bu diyar beni geriyor, bu günümü mahkum ediyor

Sanki nispet etmek için var tüm mutlu şarkılar

Kolumdan çekiliyor uzakta ışıklar var arşı yar

Yüz hatlarımdan oku ben ilk çeyreğini yaşadığım

Hayat yüzünden kirlettim bu denizi ondan öldü martılar

Sen varlıktan şımartılan çocuksun duygulardan ırak

Yokluğundayım yakın beni yoksul uykularda bırak

İstemezsen beni gelip kırar kalbin durma noktasında

Bunaltan bir hafta yirmi dört saatim duman

Sağlık, sıhhat kayıp, son dönem bir matem ayı

Bıktım izlemekten mazi çekti gözlerimden retinayı

Dizlerin toprakta kalsın uğraş verme kalkmak için

Ben yazmadım ki sizler oluşturdunuz bu temayı

Anlattıklarım hakikat

Zaman hiç beklemeden hareket etti, sanki bir yılım bir dakika

Bu sınır sonrasında patika var, realde kal

Ne hâldeyim bilmezlerdeysen eğer hep yakandalar

Уақыт саяхаты зиянмен аяқталады, қорқынышыңызды ұрыңыз

Жұмыс үстеліңізден тауып алған хатыңыз қалды

Сіз жазда дем алатын қыста кенет тынысым тарылды

Осы кезде аспанда қатты кобальттың блюздері пайда болды

Айтыңызшы, ол сіздің субъектілеріңізбен бұрынғы балалық шағыңызға бейімделсін

Үміт жоқ, Көз жасыңа баспалдақпен көтерілесің

Мағынасы жоқ бұлдыр естеліктер тәнімді тесіп өтті

Елемеу бүкіл күш-қуатымды жоғалтты.

Мен жас кезімде богелер жылайтын, қазір қызғылт түсті

Мен болмыстың түкке тұрғысыздығынан толығымен шеттетілдім.

Жиырма бес жыл қараңғылық пен жарықтың торын сүйемелдеді

Жарық кетті, қарағым, қараңғылықпен қандаспын

Дәптер – мың жоқтау, адамның ет тілі – ауыр

Бір себеппен жазады, қолдар келіп, айғайлайды

Саңырау өмірді естімейтін сияқты, маған опасыздық.

Көшелер бұл панкты жақын, ашық жағалы айқай біледі

Арманыңа орын жоқ, қолымнан сырғып бара жатқан уақытты орап ал

Бұл жер мені кернейді, күнімді айыптайды

Барлық бақытты әндерді салыстыруға болатын сияқты

Қолымнан жұлып жатыр, алыстан шамдар бар

Менің ерекшеліктерімнен оқыңыз, мен бірінші тоқсанда өмір сүрдім

Тіршіліктен мына теңізді ластадым, одан шағалалар өлді

Сіз болмыспен бұзылған, эмоциялардан алшақ баласыз

Мен сен жоқпын, мені нашар ұйқыда қалдыр

Келіп мені сындырғың келмесе, жүрегің тоқтап тұр

Аптасына жиырма төрт сағат темекі шегу

Денсаулығынан, денсаулығынан айырылу, соңғы мезгіл – қаралы ай

Өткеннің көзімдегі торды жұлып алғанын көруден шаршадым

Тізеңізді жерге қойыңыз, тұруға тырыспаңыз

Мен жазған жоқпын, бұл тақырыпты сіз жасадыңыз.

Мен айтқан шындық

Бір жыл мен бір минут қалғандай уақыт күтпестен жылжып кетті

Бұл шекарадан кейін жол бар, шынайы болыңыз

Менің халімді білмесең, олар әрқашан сенің жаныңда