Зимняя прогулка по Воробьёвым горам - Алексей Иващенко

Посмотри, как деревья заснежены

Посмотри, как печальна река

Разгляди в полумраке разреженном

Как она подо льдом глубока

Все слова, что доселе не сказаны

Мы прочтем в тайном спектре луны

Будто два представителя разума

С двух планет, что с Земли не видны

Да, любимая, реки застывают,

А под панцирем тонкая вода

Да, любимая, вот ведь как бывает

Да, любимая, да.

В тишине по поверхности шарика

Что сквозь тьму по орбите скользит

Мы пройдём и ночная Москва-река

От себя лунный свет отразит

Мы поймём, что вдвоём помещаемся

В этот луч, отражённый от льда,

А потом так легко попрощаемся

Навсегда, навсегда, навсегда

И расстанутся, тихо улыбаясь

Два разведчика с двух чужих планет

Нет, любимая, я не ошибаюсь

Нет, любимая, нет.

Ағаштарды қар басып қалғанын қараңыз

Қараңдаршы, өзен қандай қайғылы

Сирек ымыртта қара

Мұздың астында қаншалықты терең

Әлі айтылмаған сөздердің бәрі

Біз айдың құпия спектрінде оқимыз

Ақылдың екі өкілі сияқты

Жерден көрінбейтін екі планетадан

Иә, махаббатым, өзендер қатады

Ал қабықтың астында жұқа су жатыр

Иә, махаббатым, солай

Иә, махаббат, иә.

Доптың бетінде үнсіздікте

Орбитада қараңғылықта не сырғып өтеді

Түнде Мәскеу өзенінен де өтеміз

Ай сәулесі өзінен шағылысады

Біз бірге болатынымызды түсінеміз

Мұздан шағылысқан бұл сәулеге,

Сосын біз оңай қоштасамыз

Мәңгі, мәңгі, мәңгілік

Ал бөлінді, жұмсақ жымиып

Екі бөтен планетадан келген екі барлаушы

Жоқ, махаббат, мен қателеспеймін

Жоқ, махаббат, жоқ.