Autoapotheosis - Aeveron

«But see, amid the mimic rout

A crawling shape intrude!

A blood-red thing that writhes from out

The scenic solitude!

It writhes!

— It writhes!

— with mortal pangs

The mimes become its food

And seraphs sob at vermin fangs

In human gore imbued

Out — out are the lights — out all!

And, over each quivering form

The curtain, a funeral pall

Comes down with the rush of a storm

While the angels all pallid and wan

Uprising, unveiling, affirm

That the play is the tragedy «Man,»

And its hero the Conqueror Worm." *

Time and space run through my astral veins

Stars obey my orders

Planets circulate me in neverending concentric rings

I am the center of the universe

I am COSMOS!!!

You think you don’t have to worship me

But your vanity won’t be of any use to you

I’m flowing right through your most secret thoughts

I know your deepest fears and weaknesses

I am the owner of your mind and ruler of your fate

I am the Divinity you’ve always denied

I am the Alpha and the Omega

I was here before time was created

And I’ll still exist when you’ve vanished in the vortex

Of eternity

Eternity!!!

You stupid fuck believe you’re in control and everything is obeying

Your feeble will

But you’re subject to a fatal fallacy

You’re acting the way I want you to

You’re my character in a play of hopes and fears

You’re my Conqueror Worm!

You still believe I’m not there, laughing at my existence

Still denying me

You’re denying me!!!

Eternally!!!

Once upon a time I wasn’t unlike you

But I have arisen and made myself a God

The highest sovereign over your life, liege over your fate

I transformed into a celestial being to use you as an instrument

To wipe out the entire human RACE!!!

«Бірақ қараңызшы, мимикалы жолдың ортасында

Жүгіріп бара жатқан пішін кіріп кетеді!

Сыртынан қыбырлаған қан қызыл нәрсе

Көрікті жалғыздық!

Қырысып жатыр!

— Айналады!

— өлім азабымен

Мимдар оның тағамына айналады

Ал серафтар азу тістеріне жылайды

Адамның қанына сіңген

Сөнді — шамдар сөнді — бәрі сөндірілді!

Және, әрбір дірілдеген пішіннің үстінде

Перде, жерлеу залы

Дауылмен                                                        |

Періштелердің бәрі бозарып, әлсірейді

Көтеріліс, ашу, бекіту

Бұл пьеса «Адам» трагедиясы.

Және оның кейіпкері - Жеңімпаз Құрт.» *

Уақыт пен кеңістік менің астральды тамырларым арқылы өтеді

Жұлдыздар менің бұйрықтарыма бағынады

Ғаламшарлар мені шексіз концентрлік сақиналарда айналдырады

Мен әлемнің орталығымын

Мен КОСМОСпын!!!

Маған табынудың қажеті жоқ деп ойлайсыз

Бірақ сіздің ақымақтығыңыз сізге  пайдасы  болмайды

Мен сіздің ең құпия ойларыңыз арқылы өтіп жатырмын

Мен сіздің ең терең қорқыныштарыңыз бен әлсіз тұстарыңызды білемін

Мен сенің ақылыңның иесімін, тағдырыңның билеушісімін

Мен сіз әрқашан жоққа шығарған Құдаймын

Мен Альфа және Омегамын

Мен уақыт жаратылмай тұрып осында болдым

Сіз құйынның ішінде жоғалып кеткеніңізде мен әлі де бар боламын

Мәңгілік

Мәңгілік!!!

Сіз ақымақ блять өз қолыңызда екеніне және бәрі бағынатынына сенесіз

Сіздің әлсіз ерік-жігеріңіз

Бірақ сіз қатаң құлдырауға ұшырайсыз

Сіз мен қалағандай әрекет етіп жатырсыз

Сіз үміт пен қорқыныш ойынындағы менің кейіпкерімсіз

Сіз менің жеңуші құртсыз!

Менің бар екеніме күле отырып, мен ол жерде жоқпын деп әлі де сенесіз

Мені әлі де жоққа шығарады

Сіз мені жоққа шығарып жатырсыз!!!

Мәңгілік!!!

Бір кездері мен сендей болмадым

Бірақ мен                                                                                                                                                                                             |

Сіздің өміріңіздегі ең жоғары егемен, тағдырыңыздың үстінен иеленіңіз

Мен сізді құрал ретінде пайдаланатын аспанға айналдым

Бүкіл адамзат НӘСІЛІН жою үшін!!!