Depravity - A Plea for Purging

I am the sheep that got lost and there is no turning back.

I’m as mad as hell.

There’s no place to run.

I’m without the One who made me though I’m not sure I was ever with Him.

There’s no place to run.

I’m without the One who made me though I’m not sure I was ever with Him.

Oh God, oh my God.

Oh God, where are You now.

Oh my God, where are You now.

Oh God, oh my God.

Here’s where I stand.

Removed and cursed.

Where is Your holy communion now.

There is no turning back.

I won’t be back.

There is no turning back.

I won’t be back.

I’m clinging loosely to prayers,

that lately, I feel as if have fallen upon deaf ears.

Where are You?

Where are You as my faith waivers?

Where are You in this blinding haze?

And where were You?

Where were You when I would seek to find joy in my

trials and found no peace?

Where were You when I did not doubt Your love but could not feel it?

And why won’t You answer me?

Why won’t Your presence pierce this deafening silence

I have been screaming through for so long.

For so long my voice has grown weary in Your absence.

For where Your voice once spoke so clearly there are no words.

The cup You once filled so abundantly has run dry.

And where Your light once led so assuredly I feel so unguided.

Still I press on.

For I have felt You in the past guiding me in my desire to change.

Finding a path through falling tears,

it seems I have turned my back and walked away.

Seeing my reflection and not recognizing my own face,

not knowing why You’ve allowed me to get here.

Though there was a time when the weight of Your reality

brought me to my knees.

When my shame and my convictions found my heart crying out for change.

When trying times gave way to white seasons.

And my fears would flee the resounding sound of Your

heart beating within my chest.

Your blood coursing through my veins purifying and

breathing life into this lifeless body.

It now seems as though I have let the sun set on that season.

The world You freed me from now crushes me under its heel.

And this flesh your Spirit once cleansed is now crawling.

Festering.

Rotting from the inside.

Numb to your touch.

Calloused.

Closed off.

I feel alone and overlooked.

I don’t know if I’ll ever find my way back.

Мен  адасқан қоймын және кері жол жоқ            

Мен тозақ сияқты жынданып кеттім.

Жүгіретін орын жоқ.

Мен онымен бірге болғаныма сенімді болмасам да, мені жаратқан Тұлғасызмын.

Жүгіретін орын жоқ.

Мен онымен бірге болғаныма сенімді болмасам да, мені жаратқан Тұлғасызмын.

О Құдай, о Құдайым.

О Құдай, қазір қайдасың?

О, Құдайым, қазір қайдасың.

О Құдай, о Құдайым.

Міне, мен тұрамын.

Жойылған және қарғыс.

Қасиетті қауымыңыз қазір қайда.

Артқа жол жоқ.

Мен қайтпаймын.

Артқа жол жоқ.

Мен қайтпаймын.

Мен дұғаларға қатты жабысамын,

Соңғы уақытта өзімді саңырау құлап қалғандай сезінемін.

Сен қайдасың?

Сенімнен  бас тартқан адамдар ретінде қайдасың?

Сіз бұл соқыр тұманның қай жеріндесіз?

Ал сен қайда болдың?

Мен қуанышымды іздеп жүргенімде, сен қайда болдың

сынақтар мен тыныштық табылмады ма?

Мен сенің махаббатыңа күмәнданбай, бірақ оны сезе алмағанымда, сен қайда болдың?

Ал сен неге маған жауап бермейсің?

Неліктен сіздің қатысуыңыз бұл саңырау тыныштықты бұзбайды?

Мен көптен айқайладым.

Сонша          дауыс   Сен             Сен                            Сен                                       Сен                                                                 Сен                          маған                     уоқ уқ уқ узинг у у уусым сонша узак       көздан даусым даусым  таза   таза   қазиб кетди.

Даусыңыз бір кездері анық сөйлеген жерде сөз жоқ.

Бір кездері сіз көп толтырған кесе кеуіп қалды.

Және сіздің жарығыңыз бір кездері жарық көрді, сондықтан мен өзімді осылай сезінемін.

Мен әлі де басамын.

Өйткені мен өзгергім келген кезде Сенің мені жетелеп жүргеніңді сездім.

Көз жасынан жол табу,

Мен арқамды бұрып, кетіп бара жатқан сияқтымын.

Менің рефлексиямды көріп, өз бетімді  танымай      

Неліктен мұнда жетуіме  рұқсат бергеніңізді білмеймін.

Сіздің шындықтың салмағы  бір кез  болды  болды

мені тізе бүктірді.

Менің ұят пен сенімім жүрегім өзгеремін деп айқайлағанда.

Сынақ уақыттары ақ жыл мезгіліне  берілді.

Менің қорқыныштарым  сенің дауысыңнан  қашып                         қорқыныш                                                                                            |

жүрек кеудемде соғып тұр.

Тамырларым арқылы ағып жатқан қаныңыз тазартады және

осы жансыз денеге тыныс алу.

Қазір ол сол маусымда күн батқан сияқты.

Сіз мені азат еткен әлем мені өкшесінің астында басып жатыр.

Ал бір рет тазартылған Рухыңыз енді жорғалап жүр.

Іріңді.

Ішінен шіру.

Ұйыған қойыңыз.

Қоңырлы.

Жабық.

Мен жалғыз және назардан тыс қалғандай сезінемін.

Мен қайтып жолымды табар- білмеймін.