Valentine - Maurice Chevalier

On se rappelle toujours sa première maîtresse

J’ai gardé d’la mienne un souvenir pleine d’ivresse

Un jour qu’il avait plu

Tous deux on s'était plu

Ensuite on se plut de plus en plus

J’lui d’mandait son nom, elle me dit Valentine

Et comme elle suivait chaque soir la rue Custine

Je pris le même chemin

Et puis j’lui pris la main

J’lui pris tout enfin

Elle avait des tout petits petons, Valentine, Valentine

Elle avait des tout petits tétons

Que je tâtais à tâtons, Ton ton tontaine

Elle avait un tout petit menton, Valentine, Valentine

Outre ses petits petons ses petits tétons son petit menton

Elle était frisée comme un mouton

Elle n'était pas une grande intelligence

Mais dans un plumard, ça n’a pas d’importance

Quand on a dix-huit ans

On n’en demande pas tant

Du moment qu’on s’aime, on est content

Elle n’avait pas un très bon caractère

Elle était jalouse et même autoritaire

Pourtant, j’en étais fous

Elle me plaisait beaucoup

Parce que surtout

Elle avait des tout petits petons, Valentine, Valentine

Elle avait des tout petits tétons

Que je tâtais à tâtons, Ton ton tontaine

Elle avait un tout petit menton, Valentine, Valentine

Outre ses petits petons ses petits tétons son petit menton

Elle était frisée comme un mouton

Hier, sur le boulevard, je rencontre une grosse dame

Avec des grands pieds, une taille d’hippopotame

Vivement elle m’saute au cou

Me crie bonjour, mon loup

Je lui dis pardon, mais qui êtes vous

Elle sourit voyons, mais c’est moi, Valentine

Devant son double menton, sa triple poitrine

Je pensais, rempli d’effroi

Qu’elle a changé, ma foi

Dire qu’autre fois

Elle avait des tout petits petons, Valentine

Mais ils sont enflés à présent Valentine

Elle avait des tout petits tétons des vraie p’tite pommes

Non non j’aime mieux parler d’autre chose voila

Elle avait elle avait un tout petit menton, avec une p’tite pincette

Elle en a quatre ou cinq mentons maintenant

Oh cette pauvre petite Valentine ça d’vrait pas être permis ça non

C’est des trucs qui ne devarait pas être permis

Non

Біз әрқашан бірінші қожайынымызды еске аламыз

Мен ішімдікке толы естелік қалдырдым

Бір күні жаңбыр жауады

Екеуміз бір-бірімізді ұнаттық

Сосын бір-бірімізді ұнатып қалдық

Мен оның атын сұрадым, ол маған Валентинді айтты

Ол күн сайын кешке Кастин көшесімен жүріп келе жатқанда

Мен де сол жолды ұстандым

Сосын мен оның қолын алдым

Ақырында мен одан бәрін алдым

Оның кішкентай саусақтары бар еді, Валентин, Валентин

Оның кішкентай емізіктері болды

Мен сыпырғаным, сенің тоннаң

Оның кішкентай иегі бар еді, Валентин, Валентин

Оның кішкентай саусақтарынан басқа оның кішкентай емізікшелері оның кішкентай иегі

Ол қой сияқты бұйра еді

Ол керемет интеллект емес еді

Бірақ қапшықта бұл маңызды емес

Сен он сегізге келгенде

Біз онша көп сұрамаймыз

Біз бір-бірімізді жақсы көретін болсақ, біз бақыттымыз

Оның мінезі өте жақсы болмады

Ол қызғаншақ, тіпті бастық болды

Сонда да мен ашуландым

Ол маған қатты ұнады

Өйткені бәрінен бұрын

Оның кішкентай саусақтары бар еді, Валентин, Валентин

Оның кішкентай емізіктері болды

Мен сыпырғаным, сенің тоннаң

Оның кішкентай иегі бар еді, Валентин, Валентин

Оның кішкентай саусақтарынан басқа оның кішкентай емізікшелері оның кішкентай иегі

Ол қой сияқты бұйра еді

Кеше бульварда семіз келіншекті кездестірдім

Үлкен аяқтары бар, гиппо өлшемі

Ол менің мойныма қатты секірді

Маған айқайла, қасқырым

Мен оған кешірім сұраймын, бірақ сен кімсің

Ол күледі, көрейік, бірақ бұл менмін, Валентин

Қос иегінің алдында, үш кеудесі

Мен ойладым, қорқынышқа толы болды

Ол өзгерді, менің сенімім

Бір рет айт

Оның кішкентай саусақтары бар еді, Валентин

Бірақ олар қазір ісіп кетті Валентин

Оның өте кішкентай емізіктері, нағыз кішкентай алмалары болды

Жоқ, мен бұл жерде басқа нәрсе туралы сөйлескім келеді

Оның өте кішкентай иегі бар, кішкентай пинцет бар еді

Қазір оның төрт-бес иегі бар

О, бейшара кішкентай Валентин, бұған жол бермеу керек, жоқ

Бұл рұқсат етілмеуі керек нәрсе

Жоқ