Winterreise, D. 911: Erstarrung - Xavier Sabata, Francisco Poyato, Франц Шуберт

Ich such' im Schnee vergebens

Nach ihrer Tritte Spur

Wo sie an meinem Arme

Durchstrich die grüne Flur

Ich will den Boden küssen

Durchdringen Eis und Schnee

Mit meinen heißen Tränen

Bis ich die Erde seh'

Wo find' ich eine Blüte

Wo find' ich grünes Gras?

Die Blumen sind erstorben

Der Rasen sieht so blaß

Soll denn kein Angedenken

Ich nehmen mit von hier?

Wenn meine Schmerzen schweigen

Wer sagt mir dann von ihr?

Mein Herz ist wie erstorben

Kalt starrt ihr Bild darin;

Schmilzt je das Herz mir wieder

Fließt auch ihr Bild dahin!

Қардан бекер іздеймін

Олардың ізімен

Ол менің құшағымда

Жасыл дәлізді сызып тастады

Мен еденді сүйгім келеді

Мұз бен қардан өтеді

Ыстық көз жасыммен

Мен жерді көргенше

Гүлді қайдан тапсам болады

Жасыл шөпті қайдан табуға болады?

Гүлдер өліп қалды

Көгалдар өте бозарған көрінеді

Кәдесый болмауы керек

Мен өзіммен бірге алып кетемін бе?

Менің ауруым үнсіз болғанда

Сонда ол туралы маған кім айтып береді?

Менің жүрегім өлді

Оның бейнесі оған салқын қарап тұрады;

Қайтадан жүрегім еріп кете ме

Сол жерде де сіздің бейнеңіз ұшсын!