Eight on the Ballantine Scale - Wars

The breakers seemed, to, scatter out like mice

from the shade I made, to perforate the light

To draw it in, make it dim, take the edge off the world

Another glass, we move too fast, I’ll bend the corners 'till they curl

Make a mark, make a dent, we are all but dead and spent

If we’re all bricks and mortar, all made of the same stuff

Why do these seas all say, that I am not enough

Deep breath, deep breath, deep breath

There’s only so much left of me

Deep breath, deep breath, deep breath,

I can’t see beyond the trees

I am my own shoreline,

an isle in retreat, consumed

by callus commotion,

dissent and defeat.

How can I let you in?

And I’ve put my hands in the ground and felt roots

But I’ve put them in the same place and felt nothing too

I’ve scraped against these shores till my thoughts have worn dead

And I can’t stop the smoke, inside my head

I’m trapped, trying to reach out past these screens

Desperate to guide someone, through my broken beams

Cause the solitude scintillates, in its own kind of way

But it’s the liking it that feeds, this wanton disarray

I am but a glance, scarcely a whisper to the sea

Worn down and terrified of all I cannot be

So like waves, all day, you can crash upon me

But this island remains, just as desolately.

And I crave the fight, the last war of my own words

I’m tethered to a leather, bound book of crass verse

And though this tongue is poised, the paint stays dry,

So I settled for, these well spoken lies

The melancholy simmered, through bloodshot eyes,

the cursor blinked in, the coruscating light.

So like waves, all day, you can crash upon me

But this island remains, just as desolately.

Бұзғыштар тышқандар сияқты шашырап кеткендей болды

Мен жасаған көлеңкеден, жарықты перфорациялау үшін

Оны сызу, күңгірттеу үшін әлемнің шетін алып тастаңыз

Тағы бір стақан, біз тым жылдам қозғаламыз, мен бұрыштарды бұралғанша бүгемін

Бір белгіні                     бәріміз өлгеннен басқа бәріміз өлдік және жұмсадық

Біз барлығымыз кірпіш пен ерітінді болсақ, бәріміз                 бәріміз             бәріміз               бәріміз          бәріміз             бәріміз         бәріміз           бәріміз         бәріміз      бір        бәріміз де бір заттан жасалған

Неге бұл теңіздердің бәрі мен жетпеймін деді

Терең тыныс, терең тыныс, терең тыныс

Менен сонша қалды

Терең тыныс, терең тыныс, терең тыныс,

Мен ағаштардың арғы жағын көре алмаймын

Мен өз жағаммын,

шегінудегі арал, тұтынылған

 қаллус толқуымен,

келіспеушілік және жеңіліс.

Мен сізді қалай кіре аламын?

Мен қолдарымды жерге қойып, тамырларды сездім

Бірақ мен оларды бір жерге қойдым және ештеңе сезбедім

Мен бұл жағаларды ойларым тозғанша тырнадым

Басымның ішіндегі түтінді тоқтата алмаймын

Мен тұзаққа түсіп, осы экрандардан өтіп бара жатырмын

Сынған сәулелерім арқылы біреуге жол көрсетуді қалаймын

Себеп жалғыздық өзінше бір жолмен жылтылдайды

Бірақ оның                                                    Осы бейәдеп тәртіпсіздікті қоректендіреді

Мен, бірақ бір қарағанда, теңізге сыбырласпын

Шаршап, бола алмайтын бәрінен қорықтым

Толқындар сияқты, сіз күні бойы маған соғыла аласыз

Бірақ бұл арал қаңырап бос қалды.

Мен өз сөзім соңғы соғысты жақсы көремін

Мен                                                                                                                                                                                                                                                                                             бай

Бұл тіл тұрақты болғанымен, бояу құрғақ болып қалады,

Сондықтан мен шешкенмін, олар жақсы сөйледі

Мұң қайнады, қанды көздерден,

меңзер жыпылықтап, жарқыраған жарық.

Толқындар сияқты, сіз күні бойы маған соғыла аласыз

Бірақ бұл арал қаңырап бос қалды.