Тишина - Влад Соколовский

Меня убивает эта тишина

Тишина, тишина

Она скоро нас двоих сожжет дотла

Дотла, дотла

Меня убивает эта тишина

Сидишь, молчишь и смотришь

Кидаешь взгляды в бездну и постепенно

Меня убивает эта тишина

И что ты меня точишь

И, если быть уж честным

Одновременно

С головою траблы у двоих

Я не знаю, как нам дальше быть:

Вариантов нету никаких

Кроме как друг друга делить

Мои мысли только о ней

Я будто бы схожу с ума

Минуты превращаются в вечность

Когда между нами тишина

Давай забудем обо всем

Простим друг друга до конца

Не изменим принципам

Значит, выиграла тишина

Бұл үнсіздік мені өлтіреді

Тыныштық, үнсіздік

Жақында ол екеумізді өртеп жібереді

Төмен, төмен

Бұл үнсіздік мені өлтіреді

Отырыңыз, үндемеңіз және қараңыз

Көзіңді тұңғиыққа лақтырып, бірте-бірте

Бұл үнсіздік мені өлтіреді

Ал сен мені не қылдың

Және шынын айту керек

Бір мезгілде

Екі адамға қиындықпен

Біз қалай жалғастыру керектігін білмеймін

Опциялар жоқ

Бір-бірімен бөлісуден басқа

Менің ойым тек ол туралы

Мен жынды болып бара жатқан сияқтымын

Минуттар мәңгілікке айналады

Арамызда тыныштық орнаған кезде

Бәрін ұмытайық

Бір-біріңді соңына дейін кешіріңдер

Принциптерімізді өзгертпейік

Осылайша тыныштық жеңді