Twenty Seven Strangers - Villagers

The bus was late

And forced us all to congregate

Twenty-seven strangers

Made to stand and wait

The time went by

The sun went down

A baby cried

I just stood in line

But there is no cue

No stage hand saying what to do

And you are me

And I am you

The bus it came

And everybody loaded in

Twenty-seven strangers

In a moving can

The fluorescent light

Doubled everyone inside

The baby’s face reflected

In the shopfronts in the sky

But faces change

And rules they all get rearranged

And photographs

All fade away

The bus broke down

At the graveyard on the edge of town

Twenty-seven strangers

Separate without a sound

So I walked home

Just feeling nothing on my own

Noticing that tree of yours

I’ve been watching it grow

So that’s why I’m late

My dearest one what can I say

And tomorrow it could be the same

When I do it all again

Автобус кешігіп келді

Бізді бәрімізді жинауға мәжбүр етті

Жиырма жеті бейтаныс адам

Тұрып, күте тұрыңыз

Уақыт өте берді

Күн батып кетті

Сәби жылап жіберді

Мен жай ғана кезекте тұрдым

Бірақ ешқандай кю жоқ

Не істеу керектігін айтатын сахна қолы жоқ

Ал сен менсің

Ал мен сенмін

Автобус келді

Және барлығы ішке кірді

Жиырма жеті бейтаныс адам

Қозғалыс                                                         

Флуоресцентті жарық

Ішіндегілердің бәрін екі еселендірді

Сәбидің беті шағылысты

Аспандағы дүкен сөрелерінде

Бірақ жүздері өзгереді

Және ережелер олардың барлығы қайта реттеледі

Және фотосуреттер

Барлығы өшеді

Автобус бұзылды

Қаланың шетіндегі зират басында

Жиырма жеті бейтаныс адам

Дыбыссыз бөліңіз

Сондықтан мен үймен жүрдім

Өз басым ештеңе сезбеймін

Сенің ағашыңды байқап

Мен оның өсіп келе жатқанын байқадым

Сондықтан мен кешігіп қалдым

Қымбаттым, мен не айта аламын

Ертең солай болуы мүмкін

Мен бәрін қайта қайта жасағанда