Poison - Venus

Do you think it’s poison?

I believe it’s a cure

Is it a common point between me and you?

Are we defending our idiosyncrazy?

Are we maybe thinking we still wanna get crazier?

Would it be because, we’re in a wrong direction?

Could it be a cause for our too many questions?

Is it a shame not to know what we can win and lose?

Are we to be blamed for this and for the whole world, too?

Should we reject life, in perfect empathy?

Or give everyone time and make it sweeter?

Well it seems like addiction to the human weakness

It’s like a self-restriction to what could be called happiness

And we still need more time to understand ourselves

We are like we are, there’s nothing else we meant,

One day we shall have learnt, how we have to like ourselves

And we’ll share everything, and we’ll share everything else

We know we need more time, to understand ourselves

We are like we are, there’s nothing else we meant

One day we shall have learnt, how we have to love the best

And we’ll give everything, and we’ll give all the rest

Can you think of a reason, I believe it’s too pure

Too much imagination makes you feel insecured

Our backbones are bending, drawing up to the ground

Our deepest feelings like joining lips of a wound

Do we run along life, ruining it sometimes?

Do we surf on our worse lies, trying to make them die?

Preserving our aloofness, pretending not to guess

It’s a matter of decision, not a question of illusion

And we know we need more time to understand ourselves

We are like we are, there’s nothing else we meant

One day we shall have learnt how we have like ourselves

And we’ll share everything and we’ll share everything else

Do you think it’s poison?

I believe it’s a cure

Is it a common point, between me and you?

Are we defending, our idiosyncrazy?

Are we maybe thinking we still wanna get crazier?

Would it be because, we’re in a wrong direction?

Could it be a cause for, our too many questions?

Is it a shame not to know, what we can win and lose?

Are we to be blamed for this, and for the whole world, too?

Should we reject life, in perfect empathy?

Or give everyone time and make it sweeter?

Well it seems like addiction, to the human weakness

It’s like a self-restriction, to what could be called happiness

And we still need more time, to understand ourselves

We are like we are, there’s nothing else we meant

One day we shall have learnt, how we have to like ourselves

And we’ll share everything, and we’ll share everything else

Бұл улы деп ойлайсыз ба?

Мен бұл емделемін деп сенемін

Бұл мен мен сенің арасындағы ортақ нәрсе ме?

Біз идиосинкразиямызды қорғап жатырмыз ба?

Біз әлі күнге дейін бразарды алғымыз келеді ме?

Себебі, біз дұрыс емес бағытта боламыз ба?

Бұл біздің тым көп сұрақтарымызға  себеп болуы мүмкін бе?

Нені жеңіп, нені ұтатынымызды білмеу ұят па?

Бұл үшін де, бүкіл әлем үшін де бізді кінәлау керек пе?

Мінсіз эмпатияда өмірден бас тартуымыз керек пе?

Немесе барлығына уақыт беріңіз және оны тәттіңіз?

Бұл адамның әлсіздігіне тәуелділік сияқты

Бұл бақыт деп атауға болатын нәрсеге өзін-өзі шектеу сияқты

Және бізге әлі де өзімізді түсіну үшін көбірек уақыт қажет

Біз сияқтымыз, біз басқа ештеңе жоқ,

Бір күні біз өзімізді қалай ұнататынымызды білеміз

Біз барлығын бөлісеміз, қалғанының бәрін бөлісеміз

Біз өзімізді түсіну үшін көп уақыт қажет екенін білеміз

Біз сияқтымыз, біз басқа ештеңе жоқ

Бір күні біз білеміз, бізді қалай жақсы көру керек

Біз бәрін береміз, қалғанын береміз

Себеп ойлап көре аласыз ба, менің ойымша, бұл өте таза

Тым көп қиял сізді сенімсіз сезінеді

Омыртқаларымыз иіліп, жерге  тартылуда

Жараның еріндерін біріктіру сияқты біздің ең терең сезімдеріміз

Біз өмірді кейде жүріп жүреміз бе?

Біз өзімізді нашарлатып, оларды өлуге тырысамыз ба?

Ойланбағандай кейіп танытып, алшақтығымызды сақтау

Бұл иллюзия мәселесі емес, шешім қабылдау мәселесі

Және біз өзімізді түсінуге көбірек уақыт қажет екенін білеміз

Біз сияқтымыз, біз басқа ештеңе жоқ

Бір күні біз өзімізді қалай ұнататынымызды білеміз

Біз барлығын бөлісеміз, қалғанын бөлісеміз

Бұл улы деп ойлайсыз ба?

Мен бұл емделемін деп сенемін

Бұл мен және сіз бен сенің арасында ортақ нәрсе ме?

Біз өзімізге тән ерекшеліктерді қорғаймыз ба?

Біз әлі күнге дейін бразарды алғымыз келеді ме?

Себебі, біз дұрыс емес бағытта боламыз ба?

Бұл біздің тым көп сұрақтарымызға себеп болуы мүмкін бе?

Нені жеңіп, нені ұтатынымызды білмеу ұят па?

Бұл үшін бізді және бүкіл әлемді кінәлау керек пе?

Мінсіз эмпатияда өмірден бас тартуымыз керек пе?

Немесе барлығына уақыт беріңіз және оны тәттіңіз?

Бұл адамның әлсіздігіне тәуелділік сияқты

Бұл өзін-өзі шектеу сияқты, бақыт деп аталуы мүмкін

Бізге әлі де көп уақыт қажет, өзімізді түсіну үшін

Біз сияқтымыз, біз басқа ештеңе жоқ

Бір күні біз өзімізді қалай ұнататынымызды білеміз

Біз барлығын бөлісеміз, қалғанының бәрін бөлісеміз