Племя - Вася Дэф

Куплет 1:

От Дона до Днепра лежат мои предки в степях.

Я вижу курганы во снах, в которых покоится прах.

В моих глазах ели пробиты стрелой,

Месяц загорелся ярко серебряной серьгой.

Православный воин, степь зовет.

Конник вороной прет, сквозь ковыль несет.

Стоничники несут дозор, сокол ввысь.

Ангел говорит: «Я с тобой, держись».

Дикая пуля, необузданная воля,

В то время Эрдоган получил письмо бы и понял.

Сары Азман от травы до воды,

Генетическая память отражается в крови.

В острой сабле шлях в степи.

Притерпи и победи, атаман, терпи.

Лазуревый цветок в волосах моей жены.

Собирались в круг, думали, куда идти.

Припев: х2

Сине-желто-алый над станицей.

И уже не важно… или столица

Очертания предков в глазах детей.

Племя Ермака — гордое племя степей.

Куплет 2:

Народы исчезли, остались предания.

Дикое поле не такое лихое, как ранее.

Но я напоминаю ляхам и басурманам,

Никогда не кланялись не пошам, ни панам.

Если вы подумали, что казаки ушли,

Но мы чтим традиции, храним внутри семьи,

Идем своим шляхом, своей дорогой.

Ойся ты, ойся, лучше нас не трогай.

Несем свои кресты на казачьих шеях,

Чтим законы божьи, живем как умеем.

Русь многострадальная, православный Дон,

Золотые купола, колокольный звон.

Васильковый цвет, богородицы покров.

Красные пришли, наломали дров.

Кровь басурман на клинках дедов.

Давай, за Казань, за Сибирь, за Азов.

Припев: х2

1-аят:

Доннан Днепрге дейін менің ата-бабаларым далада жатыр.

Түсімде күлі жатқан үйінділерді көремін.

Көзімде шыршаларды жебе тесіп,

Күміс сырғамен ай нұрға бөленді.

Православиелік жауынгер, дала шақырады.

Жылқышы – қара жүйрік, қауырсын шөпті аралайды.

Ауыл тұрғындары патрульде, сұңқар көтерілді.

Періште: «Мен сенімен біргемін, ұстаңдар» дейді.

Жабайы оқ, жабайы ерік

Сол кезде Ердоған хат алып, түсінетін еді.

Сара Азман шөптен суға дейін,

Генетикалық жады қанда көрінеді.

Далада өткір қылышпен.

Сабыр ет жеңе, атаман, сабыр ет.

Әйелімнің шашындағы ақшыл гүл.

Олар шеңберге жиналып, қайда барамыз деп ойлады.

Хор: x2

Ауылдың үстінде көк-сары-ала.

Ал енді ол маңызды емес... немесе астана

Балалардың көз алдында ата-баба сұлбасы.

Ермак руы – даланың мақтаншақ руы.

2-аят:

Халықтар жойылды, аңыздар қалды.

Жабайы дала бұрынғыдай ұшқыр емес.

Бірақ мен поляктар мен кәпірлерді еске саламын,

Олар ешқашан пошқа да, мырзаларға да бас иген емес.

Егер сен казактар ​​кетті деп ойласаң,

Бірақ біз дәстүрлерді құрметтейміз, оларды отбасында сақтаймыз,

Біз өз жолымызбен, өз жолымызбен жүреміз.

О, сен, о, бізге тиіспегенің жөн.

Біз кресттерімізді казактардың мойнында аламыз,

Біз Құдайдың заңдарын құрметтейміз, қолдан келгенше өмір сүреміз.

Төзімді Ресей, православиелік Дон,

Алтын күмбездер, сыңғырлаған қоңырау.

Жүгері гүлі көк, Богородицы жамылғысы.

Қызылдар келіп отын сындырды.

Кәпірлердің қаны аталардың жүзінде.

Келіңіздер, Қазан үшін, Сібір үшін, Азов үшін.

Хор: x2