Fimbul - Tusmørke

Frozen sun

Far away as the year is young

Lights are low, seems all life has gone

As the shadows grow sharp and long

On the snow

No-one knows when Fimbul finally comes

Oh, how stark

Dazzling, brilliant, glittering sparks

Dancing flakes against blackened bark

Blink three times and once more it’s dark

Nights are slow

No-one knows when Fimbul finally comes

Birches reach, their bodies bleached

Like whale bones drying on a frosty beach

Guarding graves with wordless speech

Lectures no living creatures teach

The dead have seen the end of this world

In the dead

Of a winter heavy as lead

Breath is smoking with each word said

In a halo 'round every head

Voices low

No-one knows when Fimbul finally comes

Birches reach, their bodies bleached

Like whale bones drying on a frosty beach

Guarding graves with wordless speech

Lectures no living creatures teach

The dead have seen the end of this world

Мұздатылған күн

Жыл жас болғанша  алыс

Жарық аз, бүкіл өмір өткен сияқты

Көлеңкелер айқын және ұзарған сайын

Қарда

Фимбулдың қашан келетінін ешкім білмейді

О, қандай қатал

Жарқыраған, жарқыраған, жарқыраған ұшқындар

Қараңғы қабықтарға қарсы билеп тұрған үлпектер

Үш рет жыпылықтаңыз және тағы бір рет қараңғы болады

Түндер баяу

Фимбулдың қашан келетінін ешкім білмейді

Қайыңдар жетеді, денелері ағарған

Аязды жағажайда кепкен кит сүйектері сияқты

Сөзсіз сөзбен қабірлерді күзету

Тірі жаратылыстар оқытпайтын дәрістер

Өлгендер бұл дүниенің соңын көрді

Өлілерде

Қорғасындай ауыр қыс

Тыныс айтқан әрбір сөзден түтіндейді

Әр бастың айналасында ореол

Дауыстар төмен

Фимбулдың қашан келетінін ешкім білмейді

Қайыңдар жетеді, денелері ағарған

Аязды жағажайда кепкен кит сүйектері сияқты

Сөзсіз сөзбен қабірлерді күзету

Тірі жаратылыстар оқытпайтын дәрістер

Өлгендер бұл дүниенің соңын көрді