Purple - The Modern Age Slavery

To me you had sent indeed the wind

Thanks

As I stepped out from that door it has arrived directly in my face

But just one question:

Am I a better man?

But just one question:

Is this a better world?

Smoke through eyes that did not sleep.

Of cigarettes lighten up in the morning

soon

Of silence.

Interrupted and broken

Usual fear to collapse in front of chewed hurting words

That forever I’ll keep within and into those lowered eyelids

But just one question: am I a better man?

Of the losses the most definitive and atrocious and unjust one

Soaked into those swollen eyes.

It rains tears that slide in every breath,

crushing into the purple

I let myself being invaded

Cause there’s no shelter for those eyes that for how much I can tighten

Will not have the same light anymore

But just one question:

Am I a better man?

But just one question:

Is this, above all, a better world?

Memories holding me back to that moment

It feels hard as a sandstone

Soaked into swollen eyes

Of broken dreams evaporating

It rains tears that slide in every breath, crushing into the purple

The longest second.

In the fold of a morning.

Another man is waiting to die

The longest minute.

In the fold of a morning.

Another man is waiting to die

The longest hour.

In the fold of a morning.

Another man is waiting to die

The night of the longest day ever.

Another man is waiting to die

Сен маған жел жібердің

рахмет

Мен сол есіктен бас тартқанымда, ол тікелей менің жүзімде келді

Бірақ бір ғана сұрақ:

Мен жақсы адаммын ба?

Бірақ бір ғана сұрақ:

Бұл жақсы әлем бе?

Ұйықтамаған көздерден түтін.

Темекі таңертең жанады

жақын арада

Тыныштықтан.

Үзілген және бұзылған

Шайналған ренжітетін сөздердің алдында құлап қалудан қорқу

Мұны мен осы төмендетілген қабақтардың ішінде және ішінде мәңгі сақтаймын

Бірақ бір ғана сұрақ: мен жақсы адаммын ба?

Шығындардың ішінде ең айқын, ең ауыр және әділетсізі

Сол ісінген көздерге малынған.

Әр тыныста сырғанайтын жас жаңбыр,

күлгінге дейін ұсақтау

Мен өзімді басып алуына жол бердім

Өйткені, бұл көздерге мен қаншаға қатайтатын баспана жоқ

Енді бірдей жарық болмайды

Бірақ бір ғана сұрақ:

Мен жақсы адаммын ба?

Бірақ бір ғана сұрақ:

Бұл, ең алдымен, жақсырақ әлем ме?

Мені сол сәтте ұстап тұрған естеліктер

Ол құмтас сияқты қатты

Ісінген көзге малынған

Үзілген армандардың булануы

Жаңбыр әр тыныста сырғып, күлгінге айналатын жас

Ең ұзақ секунд.

Таң атқанда.

Тағы бір адам өлуді  күтуде

Ең ұзақ минут.

Таң атқанда.

Тағы бір адам өлуді  күтуде

Ең ұзақ сағат.

Таң атқанда.

Тағы бір адам өлуді  күтуде

Ең ұзақ күннің түні.

Тағы бір адам өлуді  күтуде