Twelve Thirty - The Mamas & The Papas

I used to live in new york city

Every thing there was dark and dirty

Outside my window was a steeple

With a clock that always said 12:30

Young girls are coming to the canyon

And in the morning I can see them walking

I can no longer keep my blinds drawn

And I can’t keep myself from talking.

At first so strange to feel so friendly

To say good morning and really mean it

To feel these changes happening in me

But not to notice till I feel it.

Young girls are coming to the canyon

And in the morning I can see them walking

I can no longer keep my blinds drawn

And I can’t keep myself from talking.

Cloudy waters cast no reflection

Images of beauty lie there stagnant

Vibrations bounce in no direction

And lie there shattered into fragments.

Young girls are coming to the canyon

And in the morning I can see them walking

I can no longer keep my blinds drawn

And I can’t keep myself from talking.

Мен Нью-Йоркте тұрдым

Ол жерде бәрі қараңғы және лас болды

Менің тереземнің сыртында мұнара болды

Әрқашан 12:30 көрсететін сағатпен

Шатқалға жас қыздар келе жатыр

Және таңертең мен оларды жаяу көре аламын

Мен бұдан былай перделерімді сызып ұстай алмаймын

Мен сөйлесуден өзімді ұстай алмаймын.

Басында, соншалықты мейірімді сезіну өте таңқаларлық

Қайырлы таң айту және шын мәнінде оны білдіру

Менде болып жатқан өзгерістерді сезіну үшін

Бірақ мен оны сезбейінше байқамаймын.

Шатқалға жас қыздар келе жатыр

Және таңертең мен оларды жаяу көре аламын

Мен бұдан былай перделерімді сызып ұстай алмаймын

Мен сөйлесуден өзімді ұстай алмаймын.

Бұлтты сулар шағылыспайды

Сұлулық бейнелері сол жерде тоқырауда

Тербеліс еш бағытсыз  секіреді

Бөлшектерге бөлініп сол жерде жатыңдар.

Шатқалға жас қыздар келе жатыр

Және таңертең мен оларды жаяу көре аламын

Мен бұдан былай перделерімді сызып ұстай алмаймын

Мен сөйлесуден өзімді ұстай алмаймын.