Still In Saigon - The Charlie Daniels Band

'Got on a plane in Fresco and got off in Vietnam.

I walked into a different world, the past forever gone.

I could have gone to Canada or I could have stayed in school.

But I was brought up differently.

I couldn’t break the rules.

Thirteen months and fifteen days, the last ones were the worst.

One minute I kneel down and pray And the next I stand and curse.

No place to run to where I did not feel that war.

When I got home I stayed alone and checked behind each door.

Still in Saigon… Still in Saigon

I am Still in Saigon in my mind!

The ground at home was covered with snow.

And I was covered in sweat.

My younger brother calls me a killer and My daddy calls me a vet.

Everybody says that I’m someone else That I’m sick and there’s no cure.

Damned if I know who I am.

There was only one place I was sure…

When I was

Still in Saigon… Still in Saigon.

I am Still in Saigon… in my mind!

Every summer when it rains, I smell the jungle, I hear the planes.

I can’t tell no one I feel ashamed.

Afraid someday I’ll go insane.

That’s been ten long years ago and time has gone on by.

But now and then I catch myself… Eyes searchin through the sky.

All the sounds of long ago will be forever in my head.

Mingled with the wounded’s cries and the silence of the dead…

Cause I’m

Still in Saigon… Still in Saigon

I am still in Saigon… in my mind!

«Фрескада ұшаққа мініп Вьетнамға                                                                                                                                                                           | | | |                                        отырдым 

Мен басқа әлемге кіріп, өткен соң мәңгі кетіп қалдым.

Мен Канадаға барар едім немесе мектепте қалар болар едім 

Бірақ мені басқаша тәрбиеледі.

Мен ережелерді бұза алмадым.

Он үш ай он бес күн, соңғылары ең нашар болды.

Бір минут тізерлеп тұрып дұға етемін, ал келесіде тұрып қарғыс айтамын.

Мен соғысты сезінбеген жерге жүгіретін жер жоқ.

Мен үйге                                                                                                                                                          мен жалғыз мен  жалғыз қалдым, мен  әр есіктің артын —      мен  жалғыз қалдым.

Әлі Сайгонда… Әлі Сайгонда

Мен әлі күнге дейін ақбөкенде тұрмын!

Үйдің жерін қар басып қалды.

Және мені термен жабылды.

Кіші інім мені өлтіруші дейді, ал әкем ветеринар дейді.

Барлығы мені басқа адаммын дейді, мен ауырып жатырмын, емі жоқ.

Кім екенімді білсем, қарғыс атсын.

Мен сенімді болған бір ғана жер болды...

Мен болғанда

Әлі Сайгонда… Әлі Сайгонда.

Мен әлі күнге дейін ақбөкендемін ... Менің ойымда!

Әр жазда жаңбыр жауса, мен джунглидің иісін аламын, ұшақтардың дыбысын естимін.

Мен ұялатынымды ешкімге айта алмаймын.

Бір күні мен жынды болып қаламын ба деп қорқамын.

Бұл он жыл бұрын болды және уақыт  зымырап кетті.

Бірақ анда-санда мен өзімді ұстаймын... Көздер аспаннан іздейді.

Бұрынғы дыбыстардың бәрі менің санамда мәңгі сақталады.

Жаралылардың айқайымен және өлгендердің үнсіздігімен араласқан...

Себебі мен

Әлі Сайгонда… Әлі Сайгонда

Мен әлі күнге дейін ақбөкендемін ... Менің ойымда!