Yok 2 - Tankurt Manas, Burak Alkın

Gel;

yalnızlığımdan bir kadeh al

Sorma hiçbir şey

Yüzüme bak

Bana bi' şarkı «Niçin?»

derdi, rakı yalnız içilmezdi

Gel göz kapaklarıma misafir ol, ben bu saatlerde bi' hiçim belki

Gitmek ruhunu inceltir, kendimden iğrendim

Yalnızlık dillendi ve ben dillendikçe çok kirlendim

Sus bu ateşten terlersin, sen de biraz daha bendensin

Gözyaşlarının hafif altını aç, kısık ateşte acıların demlensin

Yok şans yok amorti, bazen bir sigara çerez ve Bomonti

Bur’dan gidiyorum sorun değil, sorun olanı hep bi' sonum bil

Bazen bi' şarkı içinde aramak seni, bazen bi' melodi çok dokunur

Bazen nakarat tekrar eder ve kalbin atarken tekrar durur

Bak rutubetli göz bebeklerinden dökülen yağmur parkeye siner

Ağlamak refleks olur bazen gözyaşın bile tükenir biter

(Denedim yeter) Kır kemiklerimi lades yap, derim «Aklımda»

Artık moralim mevsim normallerinin çok fazla altında

Zafer karşımda hep kaybettik, zorsa bu yollara danışmasın

Ağzı bozuk bir şiir olup okun da kimse nokta koymaya çalışmasın

Gel;

yalnızlığımdan bir kadeh al

Sorma hiçbir şey

Yüzüme bak

Hangi tarafına dokunuyo' yağmur, hangi tarafına gölgen düşer?

Hava suratıma tükürürcesine bozmuş kendini ve yine bana küser

Çalışmadığın yerden gel’ice’m karşına, belki acın bu yoldan geçer

Tenler nikah sözler bir cana kıyar, bütün sonlar beter

Dokunursan parmak izin kalır, okunursan tadın kaçar

Yok olmakta bir seçenek, var olmak nasılsa acın açar

Ben hiçbir harfi dilimle bükemem, gidiyorum dediğin vakit

Bütün şehir iki yakaya bölünür soluksuz izler, sedyelerde atar kafam

Bu ambalajı yırtık duyguların kriz nöbetlerini durduramam

Harfler kelime, kelimeler cümle, cümlelerle bir sen olduramam

İçime attıklarımla yerini dolduramam, yeni bir ben andıramam

Aşk en ağır uyuşturucu gibi kafasını herkes kaldıramaz

Gideceğim her yol sırattı, yok olman da sır artık

Sen güneşi sırtlar giderdin ben gecelere kurşun sıkardım

Sevmeyi dürüstçe kınardım

Sırtüstü gömülür insanlar, ama sen beni yüzüstü bıraktın

Gel;

yalnızlığımdan bir kadeh al

Sorma hiçbir şey

Yüzüme bak

Келіңіз;

жалғыздығымнан бір стақан ал

ештеңе сұрама

Менің бетіме қара

Маған «Неге?» әнін беріңізші.

Рақы жалғыз ішпейді деуші еді.

Қабағыма қонақ болып келші, Бәлкім бұл күндері мен жоқпын

Бару жаныңды жұқартады, Өзімнен жиіркенемін

Жалғыздық сөйлеп, сөйлеген сайын қатты кірленіп кеттім

Тыныш, мына оттан терлейсің, менен артықсың

Көз жасыңыздың түбін жарықтандырыңыз, азапты баяу отта тұндырыңыз

Сәттілік жоқ, бұл өте жақсы, кейде темекі және бомонти

Мен Бурдан кетемін, жарайды, мен әрқашан не болғанын білемін

Бірде сені іздейді әннен, бірде әуен өте әсерлі

Кейде хор қайталанып, жүрегің қайтадан соғуын тоқтатады

Қараңызшы, дымқыл оқушылардан төгілген жаңбыр паркет үстінде.

Жылау - бұл рефлекс, кейде тіпті көз жасыңыз таусылады

(Мен жеткілікті тырыстым) Сынған сүйектерімді тілеймін, «Ойымда» деймін

Қазір менің мораль маусымдық нормадан әлдеқайда төмен.

Жеңіске қарсы ұтылатынбыз, қиын болса бұл жолдарды ақылдаспа

Ешкім бір нүктені қоюға тырыспауы үшін оны жаман сөз ретінде оқыңыз

Келіңіз;

жалғыздығымнан бір стақан ал

ештеңе сұрама

Менің бетіме қара

Жаңбыр қай жаққа тиеді, көлеңкең қай жаққа түседі?

Ауа бетіме түкіргендей бұзылып, маған тағы ренжіді

Жұмыс істемейтін жеріңнен келермін, бәлкім сенің дертің де осы жол арқылы өтетін шығар

Терілер үйлену уәделері өмірді өлтіреді, барлық аяқталулар одан да нашар

Түртсең саусақтың ізі қалады, оқысаң дәмі кетеді.

Жоғалу - бұл опция, бар болу сіздің ауырсынуыңызға әкеледі

Ешбір әріпті тіліммен иілмеймін, Кетемін десең

Бүкіл қала екі жаққа бөлінген, тыныссыз жолдар, менің басым зембілге соғылған

Мен бұл жыртылған сезімдерді тоқтата алмаймын

Әріп – сөз, сөз – сөйлем, Сөйлеммен сен бола алмаймын.

Ішке салғанымды ауыстыра алмаймын, жаңа маған ұқсай алмаймын

Махаббат ең ауыр есірткі сияқты, әркім басын көтере алмайды

Мен баратын әр жол бұйырылған, жоғалып кеткенің енді құпия

Күнді алып кетер едің, түндерді түсірер едім

Мен шынымды айтсам махаббатты айыптайтын едім

Адамдарды арқасымен көмеді, бірақ сен мені жерге түсірдің

Келіңіз;

жалғыздығымнан бір стақан ал

ештеңе сұрама

Менің бетіме қара